“ฝัน อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ ทำไมพวกเราเหมือนพนักงานเสิร์ฟอาหารเลย” พริมพากระซิบพาฝันขณะยืนบริการบรรดาแขกไฮโซที่มาหยิบอาหาร
“อือ ฝันก็คิดงั้น” พาฝันตอบพริมพา
หลังจากวันนั้น วันที่พ่อของคาร์เตอร์มาขอให้พาฝันช่วยจัดงานวันเกิดให้คาร์เตอร์ เธอก็ยินดีช่วยเหลือมาตลอด พ่อของคาร์เตอร์ขอให้พาฝันเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับเพราะอยากเซอร์ไพรส์เจ้าของวันเกิด พาฝันเองก็ทำตามคำขอมาโดยตลอด
พ่อของชายหนุ่มให้เธอช่วยคิดตรีมงานโดยเน้นว่าต้องหรูหราสมฐานะ ช่วยคิดเมนูอาหาร ทำหลายๆ อย่าง จนเธอคิดว่าตัวเองสำคัญ...
...แต่พอถึงวันงานจริง หลายๆ อย่างที่เธอคิดกลับไม่มีในงานด้วยเหตุผลที่ว่ามันยังไม่หรูหราพอ อาหารเองก็เช่นกัน หลายอย่างก็ไม่ถูกนำมาเสิร์ฟเพราะมันบ้านๆ เกินไป
“ลุงเข้าใจนะ ว่าคนระดับหนูคงไม่รู้ว่าหรูหราเป็นยังไง คงเพิ่งเคยได้เห็นตอนคบกับคาร์เตอร์ใช่ไหม อาหารดีดีก็เพิ่งเคยได้กินใช่ไหม?” นี่คือคำพู
