บทที่ 31 ขู่ฟ่อๆ (1)

1537 คำ

หนึ่งเดือนผ่านไป "ปิ่นพี่ซื้อเค้กมาให้ เราอย่าลืมกินนะเดี๋ยวมันจะเสีย" พี่อันบอกพร้อมกับวางเค้กชิ้นนั้นลงบนโต๊ะหน้าโซฟาตรงหน้าเธอ "อือๆ" ปิ่นมุกได้แต่ตอบไปส่งๆ ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเมื่อกี้พี่ชายเธอพูดอะไร เพราะมือเธอเอาแต่พิมพ์แช็ตอยู่กับใครบางคน วันนี้ไฟมีเรียนทั้งวัน อีกอย่างวันนี้เขากลับดึกเพราะมีเรียนภาคค่ำด้วย เธอเลยไม่ได้คุยกับเขาทั้งวัน และเมื่อครู่เขาก็เพิ่งจะทักหาเธอมานี่เอง ทำให้ความสนใจของเธอทั้งหมดตกไปอยู่ที่เขาหมดเลย ลืมแม้กระทั่งพี่ชายที่นั่งจ้องหน้าเธอไม่ห่าง "เดี๋ยวนี้กลับติดโทรศัพท์เหรอ" พี่อันเอ่ยเสียงนิ่งพร้อมกับทำสีหน้าสงสัย เพราะปกติไม่เคยเห็นเธอติดโทรศัพท์ขนาดนี้ "ปะ เปล่าค่ะ" คนตัวเล็กรีบปิดโทรศัพท์ก่อนจะหันมาคุยกับพี่อันทันที "พี่หันไปกี่ครั้งก็เห็นเรายิ้มกับโทรศัพท์ตลอด นี่ไม่คิดจะคุยกับพี่แล้วเหรอหืม?" พี่อันเอียงคอก่อนจะเดินมานั่งบนโซฟาตัวเดียวกับเธอ ทำ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม