Fire Burn อย่ามาเล่นกับไฟ

"เมย์! เสร็จยังจะสายแล้วนะ" คนตัวเล็กเอ่ยทักเมษาหรือเมย์เพื่อนที่พึ่งย้ายมาใหม่เมื่อ 1 ปีก่อน บ้านเมย์อยู่ห่างจากบ้านเธอไม่มากนักหรือเรียกได้ว่าอยู่บ้านตรงกันข้ามและถัดไปอีก 3 หลังเท่านั้น ซอยที่เธออยู่คือซอย 7 เป็นซอยที่มีบ้านอยู่ประมาณ 30 หลัง บ้านเรียงรายเอาหน้าเข้าหากันและรูปทรงบ้านแทบจะเหมือนกันเกือบทุกหลังก็ว่าได้ "เสร็จแล้วปิ่น ฉันขอใส่รองเท้าก่อน" 'ปิ่น' หรือ 'ปิ่นมุก' คือชื่อของเธอเอง วันนี้เปิดเทอมขึ้นปี 2 วันแรก เธอไม่อยากไปมหาลัยสายคนตัวเล็กรอเมย์เกือบครึ่งชั่วโมงก็ว่าได้ และก็เป็นแบบนี้มาเกือบ 1 ปีที่รู้จักกัน เธอเองก็ปฏิเสธที่จะไม่รอเมย์ไม่ได้เพราะก่อนหน้านี้เมื่อ 1 ปีที่ผ่านมา ป้านวลแม่ของเมย์ก็ขอร้องให้เธอรับเมย์เป็นเพื่อนด้วย เพราะในซอยนี้มีเพียงเธอที่อยู่อายุคราวเดียวกัน อีกทั้งยังอยู่มหาลัยเดียวกันด้วย อ้อ... ยังมีอีกคนแต่เธอไม่อยากพูดถึงมากนักแต่หมอนั่นไม่ได้เรียนอยู่มหาลัยของเธอแต่ต่อให้เรียนที่เดียวกันเธอก็ไม่เห็นจำเป็นต้องใส่ใจ เธอเรียนนิเทศศาสตร์ ส่วนเมย์เรียนครุศาสตร์หรือครู แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับการรักษาเวลา เธอยกข้อมือดูนาฬิกาก็พบว่ามันเกือบจะ 9 โมงเช้าเสียด้วยซ้ำ เหลืออีก 10 กว่านาที แต่เมย์ก็เอาแต่เฉื่อยช้า และเรื่อยๆ อย่างไม่แคร์อะไรใดๆ "เมย์เร็วหน่อย เรามีเรียน 9 โมงนะ" เธอจิ๊ปากอย่างขัดใจในความเรื่อยๆ ของเมย์ นี่ถ้าเกิดป้านวลไม่ดีกับมากๆ เมย์ก็เมย์เถอะ เธอไม่รอให้เสียเวลาหรอก แต่นี่คุณป้านวลดีกับเธอมากอีกทั้งยังชอบเอาข้าวแดงแกงร้อนไปให้อีกด้วย เพราะแม่กับพ่อของเธอต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดกลับนานๆ ครั้ง เธอจึงอยู่บ้านคนเดียว เพราะพี่ชายของเธอเรียนจบแล้วต้องไปรับราชการครูที่ต่างจังหวัด "จิ๊! ฉันก็รีบอยู่นี่ไงปิ่น บ่นเป็นแม่เลย" เมย์เองก็ส่งสายตาจิกกัดมายังเธออย่ารำคาญกัน ทั้งที่เธอรีบขนาดนี้แต่เมย์ก็เอาแต่เฉื่อย บ้านเธอกับเมย์ก็ยังอยู่ท้ายซอยกว่าจะเดินไปถึงปากซอยมันใช้เวลาเกือบ 5 นาที อีกทั้งยังต้องไปรอรถสองแถวหรือแท็กซี่อีก แบบนี้คงไปสายอย่างไม่ต้องสงสัย "ฉันก็ไม่อยากบ่นนักหรอก แต่เมย์ช้าแบบนี้อยู่เรื่อยเลย" ก็อย่างที่บอก มันไม่ใช่ครั้งแรกด้วยซ้ำ เธอต้องรอเมย์แบบนี้อยู่ปีนึงแล้ว ทั้งเสียเวลาและเสียเวลาเรียนไปเลย บ่นไปก็เท่านั้นเพราะยังไงเธอก็เกรงใจป้านวลอยู่ดี "ถ้าบ่นมากขนาดนี้ไม่ต้องรอฉันก็ได้นะ" เมย์ชักสีหน้าหงุดหงิดใส่ ทั้งที่มันไม่ใช่ความผิดเธอเลยด้วยซ้ำ ทะเลาะกันทุกเช้าแบบนี้คิดว่าเธอชอบเหรอ คนตัวเล็กที่กำลังจะเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา แค่เมื่อมองเลยเข้าไปในบ้านเมย์ก็พบว่าแม่ของเมย์ยืนมองเธออยู่ คำพูดที่จะเอ่ยต่อจากนั้นจึงได้แต่เก็บมันไว้ โคตรอึดอัดเลยเหอะ! อีกทั้งบ้านนี้ยังตามใจลูกสาวชนิดที่ทุกคนคาดไม่ถึง "...." "ฉันเองก็ไม่อยากให้เธอรอหรอกปิ่น โคตรรำคาญตอนเธอบ่นจะแย่อยู่แล้ว!" ผลัก! ว่าแล้วเมย์ก็เดินกระแทกไหล่ของเธอออกจากรั้วบ้านของตัวเองทันที เป็นเธอที่ต้องถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน ต่อให้เธอกับเมย์จะตึงๆ ใส่กันแบบนี้ คนที่ง้อกลับต้องเป็นเธอตลอดเพราะไม่อยากมีปัญหากับป้านวลที่มักจะโทรมาหาเวลาที่เธอทะเลาะกันกับเมย์ เบื่อความเอาแต่ใจจะแย่อยู่แล้ว ปิ่นมุกรีบสาวเท้าเดินตามหลังเมย์ไปติดๆ ตอนนี้ยังเช้าอยู่จึงมีผู้คนวิ่งออกกำลังกายกัน คนตัวเล็กเอ่ยทักทายป้าๆ ลุงๆ ด้วยรอยยิ้ม ผิดกับเมย์ที่เอาแต่ทำหน้านิ่งไม่สนใครที่ไหน เธอกับเมย์นิสัยต่างกันมาก เมย์มองดูภายนอกจะเป็นสาวนิ่งๆ ดูเรียบร้อยมาก เพราะยัยนี่ไม่คุยกับคนแปลกหน้าที่ไหน หรือแทบจะไม่ทำความรู้จักกับใครภายในซอยนี่เลย ส่วนเธอจะเป็นคนช่างพูด นิสัยแก่นๆ มองดูเหมือนสาวซนๆ คนหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่ผู้คนส่วนใหญ่ก็ชอบสาวลุคแบบเมย์กันทั้งนั้น ดูเป็นคนเรียบร้อย พูดจานับคำได้เฉพาะกับคนนอก เธอที่เห็นเมย์ที่ทำตัวต่างจากตอนที่อยู่กับเธอถึงกับกลอกตาไปมา น้อยคนที่จะรู้ว่ายัยเมย์ไม่ตรงปก แต่หนึ่งในนั้นมีเธอแล้ว เพราะยัยนี่โคตรทำตัวไม่ค่อยน่ารักกับเธอ แง๊นๆๆๆๆ เสียงเบิ้ลรถมอเตอร์ไซค์ดังมาเป็นระยะเมื่อเธอกับเมย์เดินมาจนเกือบจะถึงหน้าปากซอย และมันก็เป็นแบบนี้อยู่เกือบทุกวัน คนแถวนี้ต่างก็เอือมระอากับนิสัยของไอ้คนไม่รู้จักโตแถวนี้ แง๊นๆๆๆๆ "เบิ้ลเครื่องหาพ่อมึงเหรอ!!" ลุงข้างบ้านตะโกนข้ามกำแพงเข้ามา ทำเขาหยุดเร่งเครื่องทันที คนกำลังฟังเสียงท่อที่พึ่งไปทำมาใหม่ อยากอวดเสียงที่ดังกระหึ่มจนฝาบ้านแทบเปิด เขาชอบแต่งรถซิ่ง ในตอนนี้ Honda Wave i125 ของเขาถูกเปลี่ยนจากรถธรรมดา จนแทบจะกลายเป็นเศษเหล็กอยู่แล้ว แต่ใครแคร์ครับ? เขาชอบก็พอแล้วปะ เท่จะตาย ถึงแม้จะค้านสายตาของใครหลายคนก็เหอะ กูชอบก็จบแล้วปะ คนอื่นอย่ามาเสือกก็พอ "โหลุง ผมแค่เช็กเครื่องมั๊ยล่ะ" เขาจิ๊ปากใส่ลุงข้างบ้าน ที่ทุกวันนี้แทบจะทำตัวเป็นมนุษย์ลุง ตะโกนโหวกแหวกโวยวายอยู่เป็นประจำ อะไรกันนักกันหนา แค่เร่งเครื่องเองปะ ทำอย่างกับเขาเอารถเข้าไปขับในรั้วบ้านลุงไปได้ "มึงเช็กห่าไรทุกวันไอ้ไฟ มันหนวกหูมึงไม่รู้เหรอ!" ลุงพลถือกะละมังไว้ในมือเพื่อทำการขู่ ถ้าเกิดเขาเบิ้ลเครื่องอีกรอบ กะละมังใบนั้นอาจปลิวเข้ามาปะทะหัวเขาก็เป็นได้ "ผมไม่หนวกหู อีกอย่างผมเบิ้ลในบ้านของผม ไม่ได้ไปเบิ้ลในบ้านของลุงปะ ใครจะทำไม" รูปหล่อ ท่อดังแบบเขาป๊อปจะตายในกลุ่มสาวๆ กลางคืน มีแต่คนกรี๊ดสลบ แต่พวกคนแก่ๆ นี่สิ ไม่รู้ทำไมถึงเอาแต่ด่าว่าคนอย่างเขาก็ไม่รู้ "ทำตัวเป็นภาระสังคมแบบนี้ใครเค้าจะเอามึงไปเป็นแฟนเนี่ย ดูสารรูปตัวเองเสียบ้าง โตไปจะทำมาหากินอะไร ทำตัวเป็นเด็กแว้นไปวันๆ" ลุงพลส่ายหน้าเหนื่อยใจกับการทำตัวของนนท์ เขาเองที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับหน้าตึงเลย "อย่าว่าแต่ผมเลย ลุงเองแก่จนป่านนี้ยังหาเมียไม่ได้เลยเนี่ย อย่ามาห่วงคนอย่างผมเลย เอาเวลาไปทำมาหากินเถอะ" พูดจบก็เบิ้ลเครื่องปิดท้ายหนักๆ อีกสองครั้งก่อนจะออกรถไปยังหน้าบ้านของตัวเองทันที ไม่ทันได้ฟังว่าลุงพลด่าตามหลังเขาว่าอะไร "ไอ้#@฿_@@!!" กิจวัตรประจำวันเวลาเขาจะออกไปเรียนมหาลัยก็มีอยู่ไม่กี่อย่าง แต่งตัว กินข้าว เช็กเครื่องรถมอ'ไซต์ และที่ขาดไม่ได้เลยนั่นก็คือเฝ้ามองสาวที่เขาชอบผ่านหน้าบ้านแบบนี้ มันเป็นความชอบที่จู่ๆ ก็เกิดชอบขึ้นมา แต่คนแบบเขามันปอดแหกเกินกว่าจะไปจีบตรงๆ ได้แต่แอ๋วสาวเพื่อให้หัวใจกระชุ่มกระชวยหัวใจเท่านั้น และนั่นสาวที่เขาเล็งไว้กำลังจะเดินผ่านหน้าบ้านของเขา ไฟรีบดับเครื่องที่ดังกระหึ่มของมอ'ไซต์เผื่อเวลาเขาทักเดี๋ยวจะไม่ได้ยินกันพอดี "หวัดดี ไปเรียนเหรอจ๊ะ" เขาเอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม วันนี้อุตส่าห์ตื่นขึ้นมาอาบน้ำตั้งแต่ไก่โห่ ทั้งที่ปกติแทบจะตื่นเที่ยงทุกวัน เพราะรู้ว่าวันนี้เปิดเทอมวันแรก สาวๆ ต้องไปเรียนแต่เช้า แต่เขารอแล้วรออีกจนเกือบจะเก้าโมงก็ยังไม่โผล่มา แต่เมื่อเห็นก็ทำให้เขาเผยยิ้มออกมาได้ "มีตา ก็เห็นอยู่ปะ" ปิ่นมุกเอ่ยพลางเหลือบตาไปมองคนที่นั่งคร่อมเศษเหล็กของมอ'ไซต์อยู่ในตอนนี้ เมื่อเธอเอ่ยจบคนที่ส่งยิ้มข้ามหัวเธออยู่ถึงกับหน้าบึ้งตึงขึ้นมาทันที "จิ๊! ไม่ได้ถามเธอสักหน่อย ตอบทำไมวะ" เขาเอ่ยด้วยอารมณ์ไม่สันทัดเท่าไหร่ ดูก็รู้ว่าไม่ชอบขี้หน้าเธอ แต่ขอโทษนะเธอเองก็ไม่ได้ชอบขี้หน้าเขานักหรอก หมอนี่ชื่อ 'อัคคี' หรือเรียกสั้นๆ ว่า 'ไอ้ไฟ' เป็นเพื่อน (?) ที่เคยอยู่โรงเรียนเดียวกันตอนมัธยมต้นก่อนที่เขาจะย้ายโรงเรียนออกไปเมื่อขึ้นมัธยมปลาย ก็ไม่ได้สนิทอะไรกับเขาขนาดนั้นหรอก... เขาอยู่คนละห้องกับเธอด้วยซ้ำ เธอไม่รู้ว่าเขาจะย้ายออกทำไมตอนนั้นดูเหมือนจะมีปัญหาที่บ้านนี่แหละ แต่ถึงอย่างนั้นบ้านเขากับเธอก็อยู่ซอยเดียวกันอยู่ดี เจอหน้ากันหมอนี่ก็เอาแต่ทำหน้าเหม็นเบื่อให้ เธอเคยไปปาขี้ใส่บ้านเขาเหรอ? คิดว่าไม่นะ ทำไมต้องชักสีหน้าใส่เธอทุกครั้งที่เห็นด้วยก็ไม่รู้ คิดว่าเธอสนงั้นเหรอ! : ( "ก็ผู้หญิงเค้าไม่อยากคุยด้วยสักหน่อย" "ฉันเองก็ไม่ได้อยากคุยกับเธอปะ จะคุยกับอีกคนต่างหาก อิเผือกเอ๊ย" เผือกในความหมายของเขาคือ ตัวขาวอย่างกับคนผิวเผือกของปิ่นมุกนั่นเอง ความจริงปิ่นไม่ได้ขาวเผือกอะไรขนาดนั้น แต่ก็เรียกได้ว่าขาวกว่าคนปกติเอาเรื่องอยู่ มันดูขาวชมพูอย่างคนสุขภาพดี แต่เขาจะเรียกเธอว่าเผือกใครจะทำไม "ไอ้ไฟ! : (" คนตัวเล็กชักสีหน้าใส่เขาทันที เผือกในความหมายของเธอนั้นมันคือคำว่า 'เสือก' ดีๆ นี่เอง ไม่ได้หมายถึงผิวเผือกในความหมายของเขาแม้แต่น้อย ไอ้บ้าไฟมันหาว่าเธอเสือกงั้นเหรอ : ( "ทำไมอิเผือก จะเอาเหรอ.." เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กหน้าบึ้งตึง กำมือทั้งสองข้างแน่น เธอโกรธจนหน้าแดงก่ำไปหมด แต่เขากลับยกยิ้มมุมปากขึ้น อยากยื่นมือไปบีบแก้มคนตัวเล็กให้หายปากดีจริงๆ เธอกับเขามันคู่กัดประจำซอยเจ็ดเลยก็ว่าได้ บางทีก็ไม่ได้อยากเสวนากับเขาหรอก แต่มันโคตรหงุดหงิดเวลาเห็นเขาหลิ่วตามองเมย์ พูดเพราะๆ กับอีกคน แต่กลับส่งหน้าเหม็นเบื่อให้เธอพร้อมกับคำพูดหมาไม่แดกแบบนี้ "รีบไปเหอะปิ่น" และเป็นเมย์เองที่รีบดันหลังเธอให้รีบเดินให้ห่างจากบ้านของไฟ เธอจึงแยกเขี้ยวให้เขาอีกหนึ่งครั้งก่อนจะรีบสาวเท้าไปยังหน้าปากซอยในที่สุด "โอ๊ย! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนแบบฉันจะไปถูกตาต้องใจกับเด็กแว้นแบบนั้น โคตรไม่ชอบเลยเหอะ ไม่ดูสารรูปตัวเองเลย" เมื่อพ้นหน้าปากซอยมาได้หน่อยหนึ่ง เมย์ถึงกับชักสีหน้าออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ไม่คงไม่คีพลุคสาวเรียบร้อยอีกต่อไป คงเหลืออดกับอะไรบางอย่าง "เมย์หมายถึงไฟเหรอ" เธอแกล้งถามไปงั้นแหละ ทั้งที่รู้ว่าเมย์หมายถึงใคร แต่ไม่คิดว่าเมย์จะปากจัดขนาดนี้ "เออสิ ดูเหมือนคนไร้การศึกษาอย่างนั้นแหละ แม่ฉันคงอกแตกตายถ้าเกิดฉันไปเป็นแฟนมัน แค่คิดก็ขนลุกแล้วปะ บรื้อ~"