บทที่ 37 ขึ้นห้องกันไหม (1)

1236 คำ

'ก็เอาสิ ไม่ได้ห้ามให้มีสักหน่อย' คำพูดของเขามันดังกึกก้องอยู่ในหัวเธอ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่แล้ว รู้แต่ว่าแก้วเหล้าของเธอถูกเพื่อนรินใส่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า คืนนี้เธอดื่มเหล้ามากที่สุดในชีวิตแล้ว แต่แปลกนะเหมือนยิ่งดื่มก็ยิ่งไม่เมา ทั้งที่อยากเมาให้ลืมไปเสียด้วยซ้ำว่ามีใครบางคนกำลังนั่งมองเธออยู่ไม่ละสายตา ถึงแม้ไฟจะไม่ได้พูดอะไรกับใคร ได้แต่นั่งฟังเพื่อนของเขาพูดนั่นพูดนี่ไปเรื่อย สายตาคู่คมเอาแต่จ้องเธอไม่เลิก คนตัวเล็กไม่ได้สนใจอะไรเขามากนัก เธอไม่อยากสนใจเขาด้วยซ้ำ และไม่อยากรับรู้อะไรที่เกี่ยวกับเขาอีกแล้ว สายตาพยายามมองอย่างอื่นเพื่อจะได้ไม่ไปสบตากับเขา ถึงแม้มันจะบังเอิญไปมองเขาอยู่หลายครั้งก็ตาม และทุกครั้งเขาก็เหมือนจะมองเธออยู่ก่อนแล้ว สายตาของเขาทำคนตัวเล็กร้อนรุ่ม และเย็นยะเยือกในครั้งเดียวกัน เขาไม่ได้พูดอะไรกับเธอแม้แต่คำเดียว แม้กับเพื่อนของเขา ไฟทำเพียงแค่ถามคำตอบคำเท่าน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม