Chapter 41
ร่างสูงทรุดตัวนั่งเอาแผ่นหลังกว้างพิงกับบานประตูห้องของแฟนสาวด้วยสีหน้าเศร้า
“ฮึก...ฮือ~” เสียงสะอื้นที่ดังเล็ดลอดออกมาจากห้อง มันยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดหนักกว่าเดิม
“หนูอย่าร้องไห้เลยนะ ถ้าหนูเจ็บ หนูมาตบมาตีพี่ระบายความเจ็บปวดได้เลย...” เมื่อสิ้นสุดคำพูดของเขา ประตูห้องก็เปิดออกทันที
พัตเตอร์รีบลุกขึ้นหันหน้าไปยิ้มให้คนตัวเล็กที่เปิดประตูออกมาทั้งน้ำตา
“หนูเจ็บ...”
เพียะ! เพียะ! เพียะ! ฝ่ามือเล็กตบหน้าคนใจร้ายไม่ยั้งแรง เธอตบใบหน้าหล่อเหลาอยู่แบบนั้น
“เมื่อไหร่คุณจะออกไปจากชีวิตหนูสักที...”
ตุ้บ! ตุ้บ! เสียงกำปั้นน้อยๆ ทุบที่หน้าอกของเขาอย่างแรง แต่ชายหนุ่มกลับไม่ร้องโอดโอยสักคำ เขาปล่อยให้เธอตบตีอยู่แบบนั้น เพราะแรงเธอแค่นี้ มันคงไม่เจ็บเท่าแผลใจที่เขาเคยทำร้ายเธอให้เจ็บช้ำ
“นับดาว มีสติหน่อยลูก...” เนตรดาวห้ามปรามนับดาวเสียงนิ่ง ในขณะที่เนตรดาวกำลังนั่งดูทีวีอย
