Chapter 42
นับดาวเดินทอดน่องเข้าไปในสวน นั่งชันเข่าลงบนเก้าอี้ไม้ตัวเตี้ยใต้ต้นมะม่วงด้วยใบหน้าหงิกงอ บรรยากาศในช่วงบ่ายที่มีแดดอ่อน ๆ ลมเย็น ๆ ที่พัดผ่านกระทบผิวกายทำให้อารมณ์ร้อนรนกระวนกระวายผ่อนคลายลงได้บ้าง เธอตั้งใจกลับบ้านมาเพื่อรักษาใจอันบอบช้ำจากคนใจร้าย แต่เขากลับตามมารังควานเธอถึงที่ มิหนำซ้ำ พ่อ แม่และน้องสาวยังดูเข้าข้างเขาอีก
“อย่าโกรธพี่เลยนะ ถ้าหนูไม่อยากให้ติดแอร์ พี่เปิดพัดลมนอนเหมือนเดิมก็ได้...” พัตเตอร์หย่อนตัวนั่งลงยอง ๆ ข้างคนตัวเล็ก แล้วยกมือสากลูบหัวหญิงสาวเบา ๆ
“ยังจะตามอีก! มันไม่ใช่แค่เรื่องติดแอร์ แต่หนูไม่อยากให้คุณอยู่ที่นี่ เลิกวุ่นวาย หยุดทำตัวน่ารำคาญ แล้วกลับกรุงเทพฯ ไปสักที!! ” นับดาวตวาดใส่พัตเตอร์ดังลั่นสวน พร้อมทั้งผลักคนตัวโตอย่างแรง จนเขาทรงตัวไม่อยู่ล้มก้นกระแทกไปกับพื้นดิน
“หยุดก้าวร้าวสักทีนับดาว!” คณินปรามลูกสาวเสียงดุ ที่เดินเข้ามาเห็นนับดา
