Chapter 6
967 คำ
Chapter 6
“โวะ! หนูไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น หนูจะพูดว่าคืนนี้หนูจะจ่ายค่าแรงให้น้องเอง เฮียไม่ต้องจ่าย หนูเหงา หนูอยากได้นับดาวมานั่งเป็นเพื่อน” วาวีอธิบายยาวเหยียด พลางคิดในใจว่าพัตเตอร์ไม่ได้เข้าใจยากหรอก แต่เขากำลังกวนประสาทเธอมากกว่า
“ถ้าคนในคลับเยอะขนาดนี้ เธอยังพูดว่าเหงาได้ เฮียคิดว่าเธอควรกลับไปนอนฟังเพลงที่บ้านนะวาวี”
“เฮียเตอร์ขาจะพูดแรงใส่น้องสาวทำไมคะเนี่ย นี่น้องวาวีเองน่า...”
“เธอกำลังจะทำให้เฮียเสียระบบการบริหารคนทำงานที่นี่...” พัตเตอร์กอดอกพูดเสียงเข้มอย่างไม่พอใจที่ดึงคนของเขามานั่งดื่มแบบนี้ อีกทั้งเพื่อนของธาวินก็เหมือนมอมเหล้ายัยเด็กบื้อคนนี้อีก
“เหมือนเฮียหวงน้องนับดาวเลย...” ธาวินพูดหยั่งเชิง เพราะพัตเตอร์ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ที่แบบเดินมาตามพนักงานให้ไปทำงาน
“หวงห่าอะไรวะ เด็กคนนี้เป็นพนักงานพาร์ตไทม์ กูอนุโลมให้เข้างานช้ากว่าคนอื่น แถมยังให้ยังเลิกงานเร็วกว่าคนอื่นอีกเพราะเห็นว่ายังเรียนอยู่ แล้วตอนนี้ทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานแต่มานั่งดื่มแบบนี้ มึงคิดพนักงานคนอื่นจะคิดยังไง...” พัตเตอร์ตอบกลับธาวินด้วยน้ำเสียงนิ่งจริงจัง จนคนทั้งโต๊ะพากันเงียบกริบไม่มีใครกล้าเถียงเขา
“ขอโทษด้วยนะคะเจ้านายที่หนูละเลยหน้าที่...” นับดาวยืนขึ้นก้มหัวให้พัตเตอร์ เธอรีบเดินออกไปแบบเร่งรีบเพราะไม่อยากโดนเขาดุต่อหน้าคนอื่น แต่ด้วยความเร่งรีบทำให้นับดาวเดินชนเข้ากับใครบางคนอย่างแรง
“ว้ายยยย! โอ๊ย!” นักท่องเที่ยวร้องเสียงหลงที่โดนนับดาวเดินชนจนล้มลงก้นกระแทกพื้น ส่วนนับดาวเองก็ล้มไปที่พื้นไม่ต่างกัน
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ...” พัตเตอร์รีบเข้าไปประคองนักท่องเที่ยวสาวสวยไว้ในอ้อมกอด พร้อมทั้งเอ่ยถามเสียงนุ่มทุ้มอ่อนโยน
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ...” นาราขอบคุณพัตเตอร์ด้วยความเขินอายใจเต้นระรัวที่ได้ใกล้ชิดกับเจ้าของคลับที่ชื่นชอบ เวลานารามาเที่ยวที่นี่เธอมักชอบแอบมองเขาอยู่เสมอ เพราะเขาคือสเป็กของเธอ
“เป็นอะไรหรือเปล่าน้องนับดาว...” ซีวิครีบเข้าไปพยุงนับดาวไว้ในอ้อมกอดเช่นกัน
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะพี่ซีวิค...” นับดาวขอบคุณซีวิคน้ำเสียงหวาน แล้วหันไปขอโทษเพื่อนสาวที่เอาแต่จ้องมองเจ้าของคลับด้วยแววตาหวานเยิ้ม จนไม่หาต้นตอการเกิดอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น
“ฉันขอโทษนะนารา...”
“อ้าว...นับดาวเองเหรอ อือๆ ไม่เป็นไรหรอก...” เพราะมัวแต่ตื่นเต้นที่ได้อยู่ในโอบกอดของเจ้าของคลับ เลยไม่ได้สนใจว่าคนที่เดินชนเป็นนับดาวซึ่งเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกัน
“ถ้าเธอไม่เป็นอะไรแล้ว ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะ...ขอโทษอีกครั้งนะนารา”
“ไม่เป็นไรเลย ฉันโอเคมากจ้า เจอกันพรุ่งนี้นะนับดาว”
“จ้า...” นับดาวยิ้มให้เพื่อนสาวคนสนิท ก่อนที่เธอจะผละตัวออกจากซีวิค ยกมือไหว้ขอบคุณซีวิคอีกครั้ง และเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
@ห้องแคชเชียร์
“ไปนานเป็นชั่วโมงเลย เป็นไงบ้าง...” เมื่อเห็นนับดาวเดินเข้ามาในห้องฟินก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“ปวดหัวอะพี่ฟิน เจ้านายสอนให้ชงเหล้า...” นับดาวกุเรื่องขึ้น ใครจะกล้าพูดความจริงเล่า
“อีกชั่วโมงกว่าๆ ก็เลิกงานแล้ว น้องนับดาวนั่งเล่นไปเถอะ ไม่ต้องทำงานแล้ว...”
“ไม่เอาอะพี่ฟิน เดี๋ยวเจ้านายโผล่มาที่นี่ พี่ฟินเอางานมาให้หนูทำเถอะ หนูต้องทำงานให้คุ้มค่าแรง...” พอนับดาวพูดจบ ฟินก็หัวเราะขึ้นอย่างเอ็นดู ก่อนจะหยิบบิลให้นับดาวรันเลขเรียงเก็บไว้ นับดาวทำงานจนถึงเที่ยงคืน เธอก็บอกลาฟินกลับคอนโด พอเดินออกจากห้องทำงานเสียงไลน์ก็ดังขึ้น
พัตเตอร์ : เดินมาขึ้นรถหลังคลับ
นับดาว : ค่ะ
เมื่อเดินมาถึงรถหรู นับดาวก็รีบเปิดประตูขึ้นรถทันที พอคาดเบลต์เรียบร้อยก็หันไปมองเจ้าของรถที่มองเธออยู่ก่อนแล้วด้วยสีหน้านิ่งเหมือนไม่พอใจอะไรเธอสักอย่าง
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“ทำไมถึงไปยืนให้มันกอดแบบนั้น...”
“หนูไปยืนให้ใครกอดคะ หนูพึ่งออกจากห้องแคชเชียร์เอง...”
“หลังจากที่ฉันเอาเธอเสร็จ...”
“อ๋อ...พี่ซีวิคไม่ได้กอดหนูนะคะ คุณก็เห็นว่าหนูล้ม แล้วพี่เขาก็ช่วยพยุงหนูให้ลุกขึ้น ก็เหมือนที่คุณช่วยพยุงเพื่อนหนูนั่นแหละค่ะ แต่คุณกอดเพื่อนหนูซะแน่นเลย...”
“หึง...”
“ไม่ได้หึงค่ะ แต่อิจฉาเพื่อนนิดนึง คุณอ่อนโยนกับเพื่อนของหนู แต่กับหนู คุณชอบดุหนูตลอด” พอคิดถึงตรงนี้ เธอก็รู้สึกน้อยใจชะมัด
“อย่างอแงไม่เข้าเรื่อง...”
“หนูทำอะไรก็ไม่ถูกใจคุณสักอย่าง...” นับดาวยังคงตัดพ้อน้อยใจน้ำเสียงสั่นเครือ
“เงียบ...อย่าทำตัวน่าเบื่อ” พอเห็นหญิงสาวตัดพ้อ เขาก็รีบตัดบททันที เพราะเขาไม่ชอบผู้หญิงงี่เง่า
“ขอโทษค่ะ...” ถึงจะรู้สึกน้อยใจ แต่ก็ไม่อยากเป็นผู้หญิงที่น่าเบื่อในสายตาของเขา นับดาวจึงรีบก้มหัวขอโทษเขาทันที
พัตเตอร์มองนับดาวด้วยแววตาเรียบนิ่ง จากนั้นเขาก็เลือกเมินคำขอโทษของเธอ แล้วหันไปขับรถออกจากคลับทันที
- ผู้เขียน
