เมื่อเกิดความเงียบภายในรถเอกรินทร์จึงเอ่ยต่อ “ผมบอกคุณธมนตรงๆ เลยนะครับ พ่อแท้ๆ ของวิลเสียไปตั้งแต่วิลยังเด็กเขาอยู่กับแม่มาโดยตลอด การที่ผมพาคุณมาพบกับคุณน้า ผมทำตามความต้องการของวิล คุณธมนพอจะเข้าใจใช่มั้ยครับ”
ธมนไม่ตอบอะไรกลับไป เธอควรดีใจใช่มั้ยที่เห็นความจริงใจของวิลที่มีต่อเธอในที่สุด แต่เธอก็มีความกังวลว่า ถ้าแม่ของเขาชอบจันทิมามากกว่า ลูกกตัญญูอย่างเขาจะขัดใจแม่เขาได้เหรอ แล้วเขาต้องเข้าใจว่าเธอไม่ใช่นักกีฬา เธอไม่มีทางลงสนามแข่งแย่งผู้ชายอย่างแน่นอน และเรื่องครอบครัวเธอเป็นข้อมูลสาธารณะ แม่ของเขาจะยอมรับผู้หญิงที่ครอบครัวมีปัญหาได้อย่างงั้นเหรอ ‘ตกลงพี่เป็นใครกันแน่’ เกิดคำถามขึ้นในใจเป็นครั้งแรก ซึ่งก่อนหน้านี้เธอไม่เคยสนใจว่าเขาเป็นใครมาจากไหน ยิ่งใหญ่แค่ไหน
“อะไรนะ!”
“พี่จะให้ฉันพูดอีกเหรอคะ” จันทิมามองอิทธิด้วยแววตาหยามเหยียด “ผู้หญิงเละเทะอย่างธมน...น่ารักเกียจที่สุด” อ
