และวันนี้ที่เธอกลับมาถึงบ้านก็จะได้เจอกับคุณย่านั่งอยู่ตรงนั้นเสมอ ธมนมองไปยังเก้าอี้ตัวโปรดของคุณย่า ซึ่งตอนนี้มันก็ยังคงถูกจัดวางไว้อยู่ที่เดิม เก้าอี้ยังคงอยู่...แต่มันว่างเปล่า
“คุณหนู” ป้าอิ่มเดินเข้ามาพร้อมยื่นแก้วน้ำส้มคั้นสดใหม่ให้ “คุณหนูไม่ลองทบทวนคิดอีกหน่อยละคะ”
“ป้าค่ะ มนตัดสินใจแล้วค่ะ” ป้าอิ่มถอนหายใจอย่างยอมแพ้ เธอพยายามเกลี้ยกล่อมคุณหนูของเธอมาตลอด เรื่องการลาออกจากงานตามการขอร้องของป่านทิพย์ แต่นี้ก็ล่วงเวลามานานเกือบสองสัปดาห์แล้ว ธมนเหลือเวลาการทำงานที่นั่นอีกสองสัปดาห์เท่านั้นตามเงื่อนไขการลาออกแจ้งล่วงหน้าหนึ่งเดือน “และอีกอย่างตอนนี้ป้าอิ่มไม่ต้องดูแลมนแล้วนะคะ มนรู้ที่ป้ายังไม่ไปเพราะเป็นห่วงมน แต่มนก็ยังคงยืนยันให้ป้ากลับไปอยู่กับครอบครัวของป้าที่ชัยนาทเถอะค่ะ”
“จะให้ป้าทิ้งคุณหนูไปอีกคนงั้นเหรอค่ะ” ป้าอิ่มไม่ได้พูดว่า ถ้าป้าไปแล้วคุณหนูก็ไม่เหลือใครเลยนะคะ
“ป้
