“คุณป้าขา!” จันทิมาเอ่ยออกมาเป็นครั้งแรก “เมื่อเช้าหนูลืมชาร์ทโทรศัพท์มานะคะ พอดีหนูมีธุระต้องไปต่อกับคุณแม่ หนูขอยืมโทรศัพท์คุณป้าส่งข้อความให้คุณแม่มารับหนูที่นี่ได้มั้ยคะ” นารีเลิกคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยอมส่งโทรศัพท์ให้ไป จันทิมายิ้มออกมาทันที แต่ใครเล่าจะตีความหมายในรอยยิ้มนั้นได้
คุณย่าฤทัยไม่ได้เอ่ยอะไรมากนักทั้งๆ ที่แม่ของจันทิมาเป็นญาติกับเธอแท้ๆ เและมื่อก่อนเธอจะได้เจอหลานสาวแบบวันเว้นวันแต่หลังจากที่เกิดเรื่องจิตราก็ไม่เคยมาเยี่ยมอีกแล้ว นี่แหละนะจิตใจคนที่แท้จริง แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะถ้ามาเจอกันแล้วต้องมาปั้นหน้าแสดงละครเธอเองก็คงรำคาญ เอาเวลาแบบนี้ไปทำเรื่องที่เป็นประโยชน์เสียยังดีกว่า
นารีหันกลับจะไปคุยกับคุณย่าต่อ แม้ตลอดเวลาภายในใจก็อดคิดไม่ได้ว่าความสัมพันธ์เครือญาติระหว่างจันทิมาและธมนคงไม่ใช่แค่เด็กๆ ทะเลาะกันธรรมดา เพราะก่อนหน้านี้จันทิมาก็บอกเองว่าแม่ของเธอมีศักด
