“แต่ว่า คุณจะไหวเหรอครับ”
"แป้ง เนย พวกคุณมาได้ยังไง"
“ออแกนพามาเองค่ะพี่ชิน ไม่ต้องห่วงนะคะ คุณหมอรุตก็มา หากว่าคุณแป้งไม่ไหวเรียกหมอได้เลยนะคะ”
“ออแกน คุณหมอ”
“คุณเตชินท์ไม่ต้องห่วงครับ หากประชุมเสร็จแล้วผมจะขอรับตัวคนไข้ผมกลับเลยนะครับ”
“ครับๆ”
“ออแกนกับหมอจะรออยู่ด้านนอก คุณแป้งเต็มที่นะคะ”
“คุณออแกน ไม่รู้จะขอบคุณยังไงเลยค่ะ”
“เอาไว้ไปกินข้าวกันนะคะ”
ออแกนขยิบตาให้เธอและเดินออกไปด้านนอก เตชินท์สั่งให้ชานนท์บอกให้ผิงรับรองคุณหมอและ ออแกนอย่างดีเพื่อรอรับแป้งกลับไปโรงพยาบาล
ในห้องประชุมเงียบกริบ เจนและแพรวต้องนั่งลงเพื่อหลีกทางให้นิรชากับอโนทัยเตรียมของเพื่อพรีเซ็นต์ รอยยิ้มของคุณพิชิตผุดขึ้นด้วยความหวัง
“หวังว่าผมจะไม่ผิดหวังนะครับคุณแป้ง แต่ว่า หากคุณไม่ไหวรีบบอกนะครับ ผมรอได้ วันนี้ที่ผมมาเพียงแค่มาดูความคืบหน้าเท่านั้น คุณเตชินท์บอกผมก่อนแล้วว่าคุณป่วยอยู่”
“ได้ค่ะคุณพิช
