เมื่อมาถึงห้องทำงานอชิระเดินมานั่งทรุดตัวนั่งที่โซฟารับแขกในห้อง ขาแกร่งยกขึ้นมาไขว่ห้างลมหายใจถอนออกมาพรืดใหญ่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าไปในไลน์ที่ชื่อว่า
ขนมหวาน
แม่งการจะพิมพ์อะไรลงไปและส่งให้กับเจ้าของชื่อนี้ ทำไมมันถึงได้สั่นทุกที หัวใจก็เต้นแรงทุกครั้ง ทั้งที่ก่อนหน้าไม่มีเลยนะความรู้สึกและอาการแบบนี้
นิ้วแกร่งที่พยายามบังคับไม่ให้สั่นกดลงบนแป้นพิมพ์ลงไปอย่างที่ใจคิด
แหม... แต่ไม่รู้แป้นพิมพ์มันเล็กหรือเพราะมือมันสั่นจนบังคับไม่ได้ มันถึงได้พิมพ์ผิดพิมพ์ถูกไปหมด
จากที่จะพิมพ์ว่า...
เย็นนี้ไปหาหมอกันนะ
ก็เป็นว่า...
เย็นนี้ไฟหากอิดันยะ
อชิระอยากจะเขวี้ยงโทรศัพท์ทิ้งไปให้แตกกระจายซะจริง รีบกดลบแทบไม่ทัน
“โธ่โว้ย! ทำไมมันจิ้มไม่โดนวะ” พึมพำอย่างหัวเสีย จากนั้นก็ตั้งอกตั้งใจเพ่งหน้าจอโทรศัพท์อย่างแน่วแน่ คิ้วเข้มเผลอขมวดเข้าหากันครั้งแล้วครั้งเล่า กว่าจะได้ประโยชน์ที่สมบูรณ์ก็แท
