พี่ชายสุดที่ร้าย

ทำโทษเด็กดื้อ

รอยยิ้มร้ายผุดบนริมฝีปากหยัก มือที่รั้งใบหน้าหวานให้เงยขึ้นเปลี่ยนมาเป็นลูบไล้ใบหน้างามแดงระเรื่อ และมาหยุดอยู่ที่กลีบปากสวยสีชมพู

ขนมหวานอ้าปากขบเม้มนิ้วแกร่งเบาๆ ช้อนสายตาฉ่ำหวานขึ้นมอง ช่างดูยั่วยวนเซ็กซี่ที่สุดในความคิดของอชิระ ชวนให้อารมณ์กระสันพลุ่งพล่านจนยากจะอดกลั้น

“เด็กดื้อก็ต้องถูกตีไง ถ้าไม่อยากถูกตีก็อย่าดื้อรู้ไหม” คนถูกสั่งไม่ให้ดื้อหน้ามุ่ยลงเสียเล็กน้อย

“แต่ขนมอยากถูกตี” ร่างบอบบางผลักอชิระออกห่าง ก็ขยับตัวนอนคว่ำหน้าราบลงกับเตียง บั้นท้ายงอนงามยกขึ้นเล็กน้อย คล้ายกับกำลังยั่วยวนคนที่ยืนดู หันหน้ากลับมาถามชายหนุ่ม

“พี่อชิ จะตีขนมไหมคะ วันนี้ขนมดื้อตั้งหลายอย่าง ถ้าไม่ตีก็ไม่เป็นไร ขนมง่วงจัง” สิ้นเสียงหวานดวงตาฉ่ำก็หลับพริ้มลง

แต่มีหรือที่อชิระจะปล่อยให้เด็กดื้อหลับหนีเขาไปง่ายๆ ทั้งที่ตัวตนของเขามันยังแข็งโด่เด่แบบนี้

บ้าจริงยัยเด็กนี่ มายั่วแล้วจะทิ้งเขาไว้กลางทางอย่างนั้นหรือไง ฝันไปเสียเถอะ

ร่างสูงทรุดนั่งลงด้านข้าง ยกสะโพกผายขึ้นให้ความสวยงามลอยเด่นต่อสายตา ขาเรียวถูกจับแยกออกกว้าง จากนั้นก็เข้าไปนั่งด้านหลัง มองดูความสวยงามอวบอูมฉ่ำด้วยน้ำหวานจากการที่หญิงสาวปรนเปรอให้ตัวเองเมื่อสักครู่

“อื้อ...จะทำอะไรขนมคะ” คนถูกจับให้อยู่ในท่าคลานเข่าใบหน้าซบลงกับหมอนใบใหญ่ ทว่าบั้นท้ายกลับยกขึ้นเอ่ยถาม

“ก็ตีเด็กดื้ออย่างเธอไง แต่ไม่ได้ใช้มือตีหรอกนะ แต่จะใช้ไอ้นี่ตีต่างหาก” จับแก่นกายใหญ่ตีลงบนดอกไม้งามสองสามครั้ง เอวสอบขยับเสียดสีกลีบดอกและติ่งเกสรสีหวาน

“ซี๊ด...อ้า...ตีแรงๆ เลยได้ไหมคะ”

“ฉันจะตีจนเธอจุกเลยล่ะ อ้า” เสียบแก่นกายเข้าลึกในผนังอ่อนนุ่มครั้งเดียวจนสุดลำใหญ่ ใบหน้าของทั้งคู่เหยเกด้วยความเสียวซ่านไม่ต่างกัน

โดยเฉพาะขนมหวานที่สูดปากปล่อยเสียงครางออกมา ผนังภายในตอดรัดตุบๆ คล้ายกับกำลังจะถึงวิมานแสนหวาน คงเพราะอารมณ์ที่ค้างจากการช่วยตัวเองเมื่อสักครู่ล่ะมั้ง ที่ทำให้หญิงสาวแทบจะเสร็จสมเพียงแค่อชิระกดตัวตนเข้ามา

เอวสอบเริ่มทำหน้าที่อย่างว่องไวระรัวเอวขยับเขยื้อนเคลื่อนแก่นกายเข้าใส่ร่างบางอย่างดุดัน ไร้ซึ่งความปรานีหรืออ่อนโยน แรงตอดรัดจากภายในยิ่งทำให้อชิระเร่งจังหวะพาขนมหวานไปถึงฝั่งฝันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

“อ้า...เธอนี่มัน ตอดแน่นเป็นบ้า”

“เร็วอีกค่ะ ขนม อื้อ...ขนมจะไม่ไหว” เสียงหวานร้องสั่งออกมา ใบหน้าที่ซบอยู่กับหมอนเชิดขึ้นเล็กน้อย

อชิระจับแขนเรียวสองข้างไขว้มาด้านหลัง ร่างบอบบางยกขึ้นจากพื้น แผ่นหลังเนียนแอ่นลง สองเต้าอวบงามกระเพื่อมอย่างไร้ทิศทางตามแรงกระแทกที่ถาโถมเข้าใส่อย่างบ้าคลั่ง ดั่งพายุร้ายซัดสาดทำลายล้าง

“อ้ะ...อ้ะ...อี้...อื้อ...เร็ว เร็วกว่านี้อีกค่ะ ไม่ไหว จะเสร็จ อื้อ...กรี๊ดดดดด” ร่างบางกระตุกแรงๆ สามสี่ครั้ง ผนังอ่อนนุ่มภายในตอดรัดแน่นตุบๆ น้ำหวานไหลทะลักออกมาจนเยิ้มแก่นกายใหญ่ที่ขยับเข้าออกในช่องทางรัก แต่จังหวะกลับผ่อนลงช้า ใบหน้าสวยหลับตาพริ้มด้วยความสุขที่ได้รับ

“อื้อ...ชิ่งเสร็จก่อนฉันอีกนะ เอาเปรียบเกินไปหรือเปล่า”

ขนมหวานเอี้ยวใบหน้าหันกลับมามองคนพูด กัดริมฝีปากมองชายหนุ่มอย่างยั่วยวน

“มันคือหน้าที่ของคุณอชิไม่ใช่หรือไง ที่ต้องตีขนมให้ตายคาอก” อชิระยิ้มร้าย มือหนายื่นมือบีบเคล้นเต้างาม ควงสะโพกบดเนื้อแนบเนื้อจนขนมหวานสะท้าน ความรัญจวนไหลวกกลับสู่ร่างกายอีกครา

“แต่ฉันอยากให้เธอทำโทษตัวเองบ้าง ได้ไหม” โน้มใบหน้าเข้าหาซอกคอขาว ฝังเขี้ยวฟันลงบนไหล่บางเบาๆ จนขนมหวานเสียววาบขึ้นมาที่ร่องรัก

“จะให้ขนมทำโทษตัวเองยังไง”

“ขึ้นให้ฉันที”

สิ้นเสียงอชิระโอบกอดร่างบางไว้ ล้มตัวลงนอนบนเตียงกว้าง รั้งร่างบางให้นอนหงายอยู่บนลำตัว ช่องทางรักยังคงสอดประสานกันไว้ไม่มีหลุด

สะโพกงอนงามถูกยกขึ้นเล็กน้อย สองแขนแกร่งสอดเข้ามาใต้รักแร้ กอบกุมเต้างามไว้สะกิดเขี่ยยอดอกลงไปจนแข็งเป็นไตขึ้นมา

“อ่อย...เสียว...ขนมเสียว”

“เสียวก็ร่อนสิ” เสียงแหบพร่าเอ่ยบอกชิดใบหูเล็ก

ขนมหวานขยับสะโพกขึ้นลงช้าๆ จากนั้นไม่นานก็เร่งจังหวะให้เร็วมากขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงอารมณ์ปรารถนาที่ยากจะดับได้ ร่างบอบบางขย่มตอใหญ่อย่างสุดแรงที่มี ตอนนี้ขนมหวานทั้งเร่าร้อน ทั้งต้องการ แอลกอฮอล์ที่ดื่มกินเข้าไปก็ดูเหมือนจะทำให้เธอเร่าร้อนมากขึ้นกว่าเดิมเป็นไหนๆ

“อ้ะ...อ้ะ...อื้อ...เสียว...อ่อย...” เสียงหวานร้องครางออกมาไม่ขาดสาย เช่นเดียวกับเสียงเนื้อที่ก็กระทบกันดังสอดประสานอย่างไพเราะ คนทั้งสองต่างเร่าร้อน ดุดัน สาดความเสียวให้แก่กันและกันอย่างบ้าคลั่ง

“อื้อ...โคตรเสียวขนม ขอฉันทำโทษเธอบ้างแล้วกัน” ว่าแล้วก็ยกร่างบางขึ้นจากตัวเล็กน้อย ขนมหวานก็รู้งานยกตัวเองขึ้น ค้ำยันแขนสองข้างกับเตียงนอน สองขาตั้งฉากรับน้ำหนักตัว ร่างบอบบางแอ่นขึ้นดั่งสะพานโค้ง ผมยาวสยายลงมาคลอเคลียใบหน้าอชิระที่นอนอยู่ด้านล่าง

อชิระใช้สองมือประคองแผ่นหลังบางไว้ สวนแก่นกายกระแทกเข้าใส่ทั้งเร็วและแรง จนขนมหวานสั่นสะท้าน ความเสียวแล่นไปทั่วร่าง จิกเล็บเท้าเอาไว้แน่น ใบหน้างามสะบัดไปมาด้วยความทรมาน เมื่อความเสียวแล่นพล่านไปทั่วร่าง โดยเฉพาะกายสาวที่ดูเหมือนจะมากกว่าที่อื่น

“อ้ะ...งื้อ...เสียว...เสียวมากเลยค่ะ...งื้อ...ทำโทษ...อ้ะ...แรงๆ เลยค่ะ”

“ไม่ต้องสั่ง เพราะฉันทำอยู่แล้ว อ้า...เธอนี่มัน ร่านได้ใจฉันจริงๆ จะไม่ไหวแล้วนะ”

“เสร็จเลยค่ะ...งื้อ...ขนม...จะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน” อชิระเร่งจังหวะในช่างสุดท้ายเร็วๆ เพราะตอนนี้ชายหนุ่มก็จะไม่ไหวเช่นกัน ความเสียวแล่นพล่านพาให้เสียวซ่านจนขนลุกเกรียว กระแทกแท่งเนื้อเข้าใส่หนักๆ สองสามครั้ง

“อ้า” ขนมหวานทิ้งตัวลงนอนทาบทับบนแผ่นอก ความเสียวและความสุขที่ได้พบพานทำให้เธอหมดแรงพยุงตัวเองไม่ไหว ลมหายใจของทั้งคู่หอบกระเส่า เมื่อพากันไปยังสวรรค์ได้สำเร็จพร้อมกัน

น้ำเชื้อขาวขุ่นถูกฉีดพ่นเข้าไปในร่างงามมากมายจนไหลทะลักออกมา พร้อมกับความแข็งขึงที่ถูกถอดถอนออกจากช่องทางรัก ขนมหวานจึงพลิกตัวลงนอนหันหลังข้างอชิระ ใบหน้างามชื้นเหงื่อฟุบลงกับหมอน ดวงตาหลับพริ้มลงอย่างคนหมดแรง

“นี่เธอ” มือหนาเขย่าแขนเล็กเบาๆ พร้อมกับชะโงกหน้าดู แต่หญิงสาวกลับสะบัดแขนหนีทำเสียงจิ้จ๊ะคล้ายกลับรำคาญใส่ เอ่ยต่อว่าออกมาเสียงอู้อี้ทั้งที่ตายังปิดอยู่อย่างนั้น

“อย่ามายุ่งได้ไหมคนจะนอน”

ขนมหวานลืมตาหนักอึ้งขึ้นมองเพดานห้องนอนตัวเอง ความปวดจี๊ดแล่นเข้าที่สมองซีกขวาจนต้องยกขึ้นมาจับไว้ และยังรู้สึกปวดเนื้อปวดตัวเหมือนถูกใครทุบตีมา หรือว่าเมื่อคืนเธอนอนละเมอตกเตียงหรือไงนะ

“นี่เมาขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย” พึมพำออกมา ทว่าดวงตาที่ปรือจะหลับแหล่มิหลับแหล่ ก็เบิกโพลงขึ้น เมื่อนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ หันมองรอบกายอีกครั้งว่านี่ใช่ห้องของเธอหรือไม่

ไม่มีส่วนไหนที่ไม่ใช่ ถ้านี่คือห้องเธอ แล้วเมื่อคืนเธอกลับมาได้ยังไง ใครมาส่ง ยิ่งหวนคิดย้อนกลับไป ใบหน้าของคนเมาก็ยิ่งปรากฏความตกใจชัดเจน

ร่างบางดีดตัวลุกขึ้นนั่งหัวใจเต้นระส่ำ ก้มมองดูสภาพตัวเองที่มีเสื้อยืดสวมใส่และกางเกงขาสั้นก็ยิ่งตกใจ ก้มลงมองดูเนื้อตัวด้านในก็ปราศจากชั้นใน ภาพในค่ำคืนเร่าร้อนที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเขาก็ลอยเข้ามาดั่งภาพยนตร์ที่ฉายซ้ำ

“คุณอชิ! ซวยแล้วขนม” รีบลงจากเตียงนอนวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวด้วยความเร็วสุดชีวิต ใช้เวลาไม่นานก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย ผุดออกมาจากห้องนอน วิ่งตึกๆ ลงบันไดมา และก็อยากจะกัดลิ้นตัวเองตาย เมื่อเห็นอชิระนั่งจิบกาแฟอยู่ในห้องนั่งเล่น

“จะโดนอะไรอีกไหมเนี่ย”

“ฟื้นแล้วเหรอ นึกว่าจะตื่นพรุ่งนี้ซะอีก” ปรายตามองคนที่เดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ด้านข้างวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะตรงหน้า ยกขาขึ้นมาไขว้ห่างเอนตัวพิงพนักโซฟาอย่างสบายใจและสบายตัวพอสมควร

“นึกบ้าอะไรถึงได้ออกไปกินเหล้า” ใบหน้าที่เรียบเฉยไร้อารมณ์ในคราแรก บัดนี้ค่อยๆ ฉายความไม่พอใจออกมาทางสายตา มองเสี้ยวหน้าเจ้าของคำถามด้วยความไม่พอใจ ภาพของเขาที่บดจูบกับผู้หญิงคนนั้นในห้องทำงานก็ลอยเข้ามา

ที่เธอไปดื่ม ก็แค่อยากให้เหล้าช่วยทำให้ความเจ็บปวด ความเสียใจลดน้อยเท่านั้นแม้จะเป็นเพียงเวลาสั้นๆ ก็ตามที แต่ก็ยังดีกว่าที่ต้องแบกรับความเศร้าเสียใจไว้ตลอดเวลา

“แค่อยากลองดูเท่านั้น ว่าเวลาเมาแล้วตัวเองจะเป็นยังไง”

ก็เป็นอย่างเมื่อคืนไงล่ะ ทั้งอ่อย ทั้งยั่ว ทั้งเร่าร้อน อชิระต่อให้ในใจ จนชายหนุ่มอยากจับเธอกดลงบนเตียงหลายๆ ครั้ง ถ้าเธอไม่ชิงหลับตัดหน้าไปเสียก่อน และยังทิ้งภาระให้เขาต้องเช็ดเนื้อเช็ดตัวหาเสื้อผ้ามาใส่ให้อีก ครั้นจะไม่ทำก็กลัวจะไม่สบายปอดบวมตายไปซะ

“แล้วเป็นยังไงล่ะ เมาแล้วชอบอ่อยเหรอ ได้ข่าวว่าเต้นยั่วผู้ชายเลยนี่ แต่จะว่าไปตอนที่เธอไม่เมาเธอก็อ่อยแล้วก็แรดอยู่แล้วนิ” เสียงหัวเราะในลำคอคล้ายกับสะใจในประโยคของตัวเองดังขึ้น

เรียกเลือดฝาดจากใบหน้าของคนถูกด่าให้แล่นขึ้นมาบนแก้มเป็นริ้ว มือที่ทิ้งข้างลำตัวกำเข้าหากันจนเจ็บ

“คุณก็ชอบคนแรดแบบขนมไม่ใช่เหรอ ปากก็บอกแต่ว่าขนมแรดแล้วก็ร่าน แต่ก็กินของร่านแบบขนมได้ทุกวัน แรดแบบนี้มันถึงใจดีใช่ไหมล่ะ” ครั้งนี้อชิระไม่ได้โกรธหรือโมโหแต่กลับหัวเราะชอบใจเสียด้วยซ้ำ

ร่างสูงลุกขึ้นเดินเข้ามายืนตรงหน้าคนโกรธ ล้วงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา และกดอะไรลงไป จากนั้นก็ยื่นมาตรงหน้าขนมหวาน

ขนมหวานหรี่สายตามองรูปภาพบนหน้าจอโทรศัพท์ เป็นรายการโอนเงินจำนวนหนึ่งซึ่งชื่อผู้รับคือเธอและเป็นการทำรายการเสร็จสิ้นเรียบร้อย

“หมื่นหนึ่ง สำหรับความแรดถึงใจของเธอเมื่อคืน ฉันชอบมาก หวังว่ามันคงพอ” ให้เขาเอามือมาตบหน้าเธอยังจะดีซะกว่า การที่เขาจ่ายเงินค่าตัวให้เธอแบบนี้ มันเหมือนเธอเป็นผู้หญิงอย่างว่า

“ขนมไม่ได้ขายตัว” กัดฟันพูดออกไป จ้องอชิระด้วยความโกรธที่มากล้นจนร่างบางสั่นเทิ้ม

“ฉันก็ไม่ได้บอกว่าเธอขายตัว แต่ฉันให้ทิป ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ จากฉันแล้วกัน หรือว่าหมื่นนึงไม่พอ จะเอาเท่าไหร่ล่ะว่ามาสิ”

เพี๊ยะ!

ความเจ็บของเธอถูกถ่ายทอดออกมาเป็นแรงที่ปะทะบนใบหน้าของอชิระ จนเห็นรอยแดงเป็นริ้วขึ้นมาเพียงไม่กี่วินาที

“ขนม!” เสียงเข้มคำราม กระชากร่างบางเข้าหา ประกบเรียวปากบนกลีบปากสวยดุดัน บดขยี้ลงไปรุนแรงตามความโกรธ ยิ่งขนมหวานดิ้นหนีพยายามเบี่ยงหน้าหลบ มือหนาก็ยิ่งบีบท้ายทอยเล็กไว้แน่นไม่ให้ขยับหนีไปไหน บดขยี้ลงไปโดยไม่สนใจว่าอีกคนจะเจ็บไหม

เพราะต้องการทำโทษคนเก่งที่กล้าตบหน้าคนอย่างเขา ไม่รู้หรือไงว่าเธอไม่มีสิทธิ์ทำร้ายร่างกายเขาแม้แต่ปลายเล็บก็ไม่มี

“อย่าคิดจะแข็งข้อกับฉันนะขนม เพราะมันไม่คุ้มกับสิ่งที่เธอจะได้รับ” จ้องตาเรียวเล็กที่มองมายังเขาอย่างกับจะฆ่าเขาทางสายตา

“ฉันลืมบอกไปเหรอ ว่าฉันไม่ชอบให้ใครมายืนจ้องหน้าฉันแบบนี้ ไปทำอาหารเช้าให้ฉันกินซะ ก่อนที่ฉันจะอารมณ์เสียและจับเธอกินแทนข้าว”

ขนมหวานไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เดินไปยังห้องครัวอย่างเงียบๆ นัยน์ตาหวานแดงก่ำฉาบไปด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอพร้อมจะไหลออกมาทุกเมื่อ เดินเข้ามายืนอยู่หน้าอ่างล้างจาน แบมือที่กำเข้าหากันแน่นก่อนหน้าออก

สิ่งที่เห็นคือมือทั้งสองข้างมีเลือดไหลซึมออกมา จากเล็บของตัวเองที่จิกลงไป แต่แปลกทำไมเธอถึงได้ไม่รู้สึกเจ็บที่แผลนี้เลยสักนิด หัวใจของเธอต่างหากที่มันเจ็บ เจ็บเหมือนมันจะหลุดออกจากขั้วด้วยซ้ำ

ลมหายใจอุ่นถูกเป่าออกจากริมฝีปากที่เจ็บระบมจากแรงจูบของคนใจร้าย เมื่อไหร่เวรกรรมพวกนี้จะหมดไปเสียที เมื่อไหร่เธอจะมีความสุขเสียที หรือว่าความสุขที่เธอโหยหาจะไม่มีวันหวนกลับมาอีก ดั่งสายน้ำที่ไม่มีวันไหลย้อนกลับอย่างนั้นใช่ไหม