ช่วงค่ำ_
ร่างอรชรรีบนำของกินจากที่มาในตลาดจัดใส่จาน แล้วนำวางบนโต๊ะทำงานภายในห้องนอนเจ้าของบ้าน เพราะค่ำคืนนี้เธอต้องช่วยเขาตรวจเอกสารทั้งหมด กันมีปัญหาตามหลังมันจะส่งผลกระทบของไร่
"ซื้อมาตั้งเยอะเลยกินให้หมดด้วยนะ!" เสียงหวานบ่น
"แล้วจะบ่นทำไมก่อน ฉันจะใช้เงินแล้วมันผิดตรงไหน"
"ผิดตรงที่คุณไม่รู้คุณค่าของเงินไงคะ" ร่างอรชรเดินมานั่งเก้าอี้ข้างคนตัวสูง เวลาเขาทำงานจริงจังผิดกับเวลากวนอารมณ์เธอมากๆ ให้ความรู้สึกผู้ใหญ่กับเด็กนั่งทำงานร่วมกัน
"เดี๋ยวขี้บ่นแล้วนะ อย่าเพิ่งหลงใช้สิทธิ์คำว่าเมียมากเกินไปแล้วกัน" มือหนาจับปากกาแท่งหรูยัดใส่มือบาง เขาชักจะแปลกใจเต็มทนที่เธอเติบโตมาในครอบครัวร่ำรวยได้อย่างไร ถึงจะรู้จักใช้ของราคาแพงซะบ้าง
"ไม่หลงหรอกค่ะจำได้ขึ้นใจทุกอย่างแล้ว"
"งั้นก็ดี ขี้เกลียดเตือนบ่อยๆ เปลืองน้ำลาย"
"ตรงนี้มันบอกว่าจะขอตั้งกล้องในช่วงที่นักวิจัยมาทดลอง ตามระยะเวลา
