ไม่ต้องห่วงฉัน...
377 คำ
ตอนที่ 17
หลังจากนั้นทีมงานฝ่ายขายก็ขึ้นไปชี้แจงยอดขายประจำปี นำโดยพิมพ์นารินที่ได้นำเอาภาพของรวมผลกำไรจากการขายของทั้งปีที่มียอดขายเพิ่มขึ้นจากปีก่อน ๆ เธอได้รับเสียงตบมือโดยเฉพาะศุภกรณ์หัวหน้าฝ่ายผลิตที่มาสัมมนาในครั้งนี้ด้วย
หลังจากสัมมนากันเสร็จ พนักงานหลายคนก็เดินเที่ยว และหาซื้อของฝากกัน ก่อนจะกลับเข้าที่พัก เพราะการประชุมจะใช้เวลาอยู่ที่นี่ สองคืนสามวัน ศุภกรณ์เห็นพิมพ์นารินเดินเล่นคนเดียวอยู่บริเวณชายหาด เขาจึงรีบเดินตามเธอไป
แต่เขาก็ดันไปเจอกับลูกน้องในแผนกที่เข้ามาทักทาย ทำให้หญิงสาวที่เขากำลังเดินตามเมื่อสักครู่หายวับไปกับตา พิมพ์นารินเดินตามชายหาดมาเรื่อย ๆ เพราะมัวคุยโทรศัพท์กับนาวิน
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ งานนี้พิมพ์มีเพื่อนในแผนกมากันหลายคนเลย พิมพ์ไม่เหงาหรอกค่ะ”
“แต่พี่ก็เสียดายอยู่ดี...ถ้าพี่ไปด้วย พิมพ์ก็คงไม่ต้องมาเดินคนเดียวอย่างนี้”
“เอาไว้เรามากันเองก็ได้นี่คะ” พิมพ์นารินรีบบอกให้แฟนหนุ่มสบายใจ
“พิมพ์ เดี๋ยวพรุ่งนี้สาย ๆ พี่จะแอบไปหาพิมพ์นะ”
“อย่าเลยพี่วิน พิมพ์ไม่อยากให้พี่มีปัญหากับคุณแม่ เอาไว้เดี๋ยวเราค่อยมาที่นี่กันสองคนดีกว่านะคะ”
“พิมพ์พูดจริง ๆ นะครับ ว่าจะยอมไปกับพี่แค่สองคน”
“ค่ะ..พิมพ์พูดจริง แค่นี้ก่อนนะคะพี่วิน เดี๋ยวพิมพ์จะรีบกลับที่แล้ว”
“กู๊ดไนท์จ้ะพิมพ์..แล้วเจอกันนะครับ พี่คิดถึงพิมพ์นะ”
“พิมพ์ก็คิดถึงพี่วิน ฝันดีนะคะ...”
ก่อนที่หญิงสาวจะรีบวางสายเพราะรู้สึกว่าตัวเองเดินมาไกลจากกลุ่มเพื่อน ๆ แล้ว ระหว่างเดินกลับเธอก็เห็นชายคนหนึ่งกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่คนเดียว ก่อนที่ชายคนนั้นจะเห็นพิมพ์นารินและรีบเดินตามเธอมา พิมพ์นารินจึงรีบสาวเท้าเดินอย่างรวดเร็วทันที
- ผู้เขียน
