“โอย...แกระวังหน่อยสิขวัญ อายเขาจะแย่”
“แกนั่นแหละ แทนที่จะหันไป”
ไม่ใช่แค่เพื่อน ๆ เท่านั้นที่หัวเราะ อาจารย์สตีฟเองก็ยิ้มหัวไม่หยุดเหมือนกัน เขาจ้องมองเธอมาด้วยสายตาประหลาด เขามองเธอแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว เธอรู้สึกได้ว่ามันไม่ธรรมดา เพียงแต่ไม่แน่ใจว่ามันคืออะไรกันแน่
“ขอโทษค่ะอาจารย์สตีฟ เราสองคนเข้าใจบทเรียนที่อาจารย์สอนแล้วค่ะ เราแค่ปรึกษากันเรื่องรายงานนิดหน่อยน่ะค่ะ”
“ครับ...” เขายิ้มนิด ๆ ที่มุมปาก ดูน่ารักไม่เบาทีเดียว ก่อนจะหันไปบอกกับนักศึกษาทั้งห้องด้วยภาษาอังกฤษว่า... “งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอจบการบรรยายในชั่วโมงนี้เพียงแค่นี้นะครับ”
เมื่อเลิกชั้นเรียน อาจารย์สตีฟก็ออกจากห้องเลกเชอร์ทันที เขามุ่งตรงไปยังห้องพักอาจารย์ เพื่อพักผ่อนและเตรียมสอนคาบต่อไปตามปกติ
เมย์ลดาคิดมาหลายวันแล้วว่าเธอควรจะเข้าไปหาอาจารย์สตีฟดีหรือไม่ เพื่อปรึกษาเกี่ยวกับรายงานวิชาภาษาอังกฤษที่เข
