"คุณผึ้งอยู่บ้านด้วยเหรอคะวันนี้"
อัญญาเอ่ยถามด้วยใบหน้าเศร้าเล็กน้อย เมื่อคนที่มาเปิดประตูบ้านให้ไม่ใช่อาร์มอย่างที่คิด แต่แค่แว็บเดียวเธอก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
"ค่ะ! ผึ้งพึ่งมาถึงช่วงสายๆ นี้เอง คุณญาถืออะไรมาเยอะแยะคะ"
"พอดีแม่ญามาจากต่างจังหวัดค่ะ เอาผลไม้ที่สวนมาเยอะเลย ญาก็เลยแบ่งมาให้คุณผึ้งกับคุณอาร์มค่ะ"
"ขอบคุณมากค่ะ คุณญาไม่น่าลำบากเลย"
"ลำบากอะไรคะ เพื่อนบ้านกันมีอะไรก็แบ่งกันกินสิคะ"
อัญญาพูดพลางมองสบตาอาร์มอย่างมีเลศนัย อาร์มยิ้มตอบอย่างรู้ความหมายในสิ่งที่อัญญาต้องการจะสื่อ
"ได้ข่าวว่าอาร์มไปรบกวนขอกินข้าวที่บ้านคุณญาบ่อยๆ ผึ้งต้องขอโทษด้วยนะคะ"
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าคุณผึ้งเกรงใจญา ช่วงที่อยู่กรุงเทพฯ คุณผึ้งก็ทำกับข้าวเผื่อญาด้วยสิคะ กับข้าวฝีมือคุณผึ้งอร่อยมาก"
"ชมผึ้งอย่างนี้ผึ้งก็เขินแย่สิคะ"
"ระวังได้กินจนพุงแตกนะคุณญา...คนนี้เขาบ้ายอ"
อาร์มเอ่ยแซวภรรยา
