วันนี้เป็นวันหยุด อัญญาไม่รู้จะออกไปไหน หลังจากทำงานบ้านเสร็จเรียบร้อยเธอจึงมานั่งดูซีรีส์เพื่อฆ่าเวลา สามวันแล้วที่เธอไม่ได้เจอหน้าอาร์ม ไม่รู้ว่าเขามีเรื่องอะไรไม่สบายใจ พักหลังมานี้อาร์มค่อนข้างเหม่อลอย ไม่สดใสร่าเริงเหมือนแต่ก่อน อัญญาได้แต่เป็นห่วงเขาอยู่ห่างๆ
"ทำอะไรอยู่ครับ"
เสียงคุ้นเคยดังอยู่ข้างหู อัญญาจึงหลุดออกจากภวังค์
"อ้าวอาร์ม...เข้ามาบ้านญาได้ยังไง"
"ไขกุญแจเข้ามาไง ญาเคยให้กุญแจผมไว้"
"ทำไมเข้ามาเงียบๆ อย่างนี้ญาตกใจหมด"
"เงียบที่ไหน...ผมกดกริ่งหน้าบ้านคุณอยู่ตั้งนานสองนาน"
"อาร์มมีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมทำหน้าแบบนั้น"
อัญญาเอ่ยถามเมื่อเห็นอาร์มมีสีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
"มีเรื่องนิดหน่อย...เหนื่อยจัง!"
พูดจบอาร์มก็นอนลงบนโซฟาเอาศีรษะหนุนที่ตักนุ่มของอัญญาเพื่อเป็นที่พักพิง อาร์มจับมืออัญญามาวางไว้ที่หน้าอกของตัวเองแล้วหลับตาลง เหมือนต้องการจะซึมซับเอาความ
