เด็กหมอ

บทนำ

บทนำ

ร่างบางในชุดนักศึกษารัดรูป กระโปรงทรงเอเหนือเข่าเดินเข้ามาภายในใต้ถุนอาคารเรียนคณะบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงเทพด้วยท่าทางร้อนรน เพราะใกล้ถึงเวลาเข้าเรียนคาบแรกแล้ว

"ทำไมมาช้าจังวันนี้" ปอไหมที่ยืนรออยู่เอ่ยถามขึ้นทันทีที่เห็นหน้าปั้นหยาเพื่อนสนิท เพราะนั่งรอมาเกือบครึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้

"แฮ่ก ๆ! ตื่นสายน่ะสิ รีบไปเถอะ" ปั้นหยาตอบคำถามปอไหมด้วยอาการเหนื่อยหอบก่อนจะลากท่อนแขนเรียวของเพื่อนสาววิ่งไปที่ลิฟต์ทันที

"โชคดีที่อาจารย์ยังไม่เข้า ว่าแต่ทำไมช่วงนี้มาสายบ่อยจัง" ปอไหมถามหลังจากเข้ามานั่งรออาจารย์ในห้องเรียนได้ครู่หนึ่ง

"ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่ติดอ่านนิยายดึกไปหน่อย ฉันไม่ใช่คนมีคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนแบบแกสักหน่อย" ปั้นหยาตอบพลางเหน็บแนมเพื่อนรักไปด้วย

"ถามแค่นี้เอง ทำไมต้องแซวด้วย" ปอไหมทำหน้ามุ่ยใส่ด้วยความหมั่นไส้

"ถ้าจะให้ฉันเลิกแซวก็เลิกกับแด๊ดดี้แกมาครองโสดเป็นเพื่อนฉันเหมือนเดิมสิ รู้ไหมว่าตอนนี้ฉันตัวคนเดียวจนห่อเหี่ยวแล้วนะ"

"ฉันรักแกนะ แต่ว่าฉันเลิกกับแด๊ดดี้ไม่ได้หรอก"

"จะบอกว่าเลือกผู้ชายว่างั้น? "

"อืม" ปอไหมพยักหน้ายิ้มรับเป็นคำตอบ

"รอยยิ้มสดใสของแกทำคนโสดอย่างฉันอารมณ์เสียแต่เช้าเลยนะ" ปั้นหยาตอบด้วยสีหน้าเอือมระอา เพราะตั้งแต่ปอไหมมีแฟน เธอก็แทบจะไปไหนมาไหนตัวคนเดียวตลอด จะมีก็แต่เพื่อนต่างมหาลัยสมัยมัธยมที่นาน ๆ เจอกันที

"โอ๋ ๆ ไม่ร้องนะ กลางวันนี้เลี้ยงข้าว โอเคไหม"

"ฉันไม่กินข้าวโรงอาหารนะ บอกก่อนเลย"

"จ้าาา~"

คำตอบของปั้นหยาทำเอาปอไหมหลุดขำให้กับท่าทางทีเล่นทีจริงของเพื่อนสาวทันที ก่อนจะรีบปรับอารมณ์ให้เป็นปกติเมื่ออาจารย์ประจำคลาสเดินเข้ามาพอดี

"เอ่อ ฉันว่าจะไปตรวจมะเร็งปากมดลูกประจำปีหน่อย แกไปด้วยกันไหม" ปั้นหยากระซิบกับปอไหมให้ได้ยินกันแค่สองคน เพราะอาจารย์กำลังบรรยายอยู่

"วันไหนเหรอ"

"ฉันนัดหมอไว้วันศุกร์นี้น่ะ ไปเถอะนะฉันไม่อยากไปขึ้นเขียงให้หมอเชือดอยู่คนเดียว"

"ฉันต้องถามแด๊ดดี้ก่อน ตรวจภายในแบบนี้ฉันกลัวแด๊ดดี้โกรธ ถ้าไปทำโดยไม่บอก"

"บางทีฉันก็เบื่อคนมีแฟนเหมือนกันนะ" ปั้นหยาทำหน้ามุ่ยใส่ปอไหมอย่างไม่จริงจังนัก ก่อนจะหันกลับไปสนใจการบรรยายตรงหน้าต่อ

พักกลางวัน

"ฉันถามแด๊ดดี้ให้แล้วนะเรื่องตรวจมะเร็งปากมดลูก แด๊ดดี้ให้ไปตรวจกับเฮียเสืออะ" ปอไหมพูดขณะกำลังทานอาหารกลางวันกับปั้นหยาอยู่ที่ร้านอาหารข้างมหาลัย

"โนจ้าา แกไปคนเดียวเลยนะ ฉันไม่กล้าให้เฮียเสือตรวจให้หรอก ให้คนรู้จักตรวจมันแปลก ๆ " ปั้นหยารีบปฏิเสธด้วยสีหน้าสยดสยอง เพราะหากเธอต้องให้พยัคฆ์เป็นคนตรวจจริง ๆ เธอคงจะมองหน้าเขาไม่ติด

"แล้วแกจะไปตรวจกับใครอะ แกมีหมอที่รู้จักเหรอ"

"ไม่มี ฉันไม่ใช่คนมีเส้นมีสายแบบนั้น คงจะไปตรวจที่โรงพยาบาลเอาเอง สบายใจกว่า"

"แต่ฉันคงต้องไปตรวจกับเฮียเสือนะ แด๊ดดี้คงไม่ยอมแน่ ฉันไม่อยากมีปัญหา"

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดมากหรอก ฉันเข้าใจ" ปั้นหยารีบปฏิเสธทันควัน เพราะกลัวปอไหมจะรู้สึกผิด

"งั้นเดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อนแกนะ"

"ไม่ต้อง ๆ ฉันไปเองได้ ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว แกไม่ต้องไปเลยนะ"

"เอาแบบนั้นก็ได้ ตามใจแกแล้วกัน"

ทั้งสองคนหันกลับมาสนใจกับจานข้าวตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะเตรียมตัวขึ้นไปเรียนคาบบ่ายต่อหลังจากพักกลางวันเสร็จ