-1- บังเอิญ
752 คำ
-1-
บังเอิญ
ปั้นหยาเดินควงแขนปอไหมออกมาจากใต้ถุนคณะเมื่อถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว โดยมีติณณภพขับรถมารอรับปอไหมที่หน้าคณะเหมือนทุกวัน
"คู่หมั้นแสนดีของแกมารอนู่นแล้ว" ปั้นหยามองไปที่รถสปอร์ตคันหรูที่จอดอยู่หน้าลานคณะ
"เดี๋ยวอีกหน่อยแกก็มีหนุ่มมารับเหมือนกันแหละ เชื่อฉันสิ"
"สาธุจ้า รีบไปได้แล้ว" ปั้นหยาผลักไหล่มนของปอไหมให้เดินไปข้างหน้าอย่างไม่แรงมากนัก ก่อนจะมองแผ่นหลังบางที่เดินไกลออกไปท่ามกลางสายตาอิจฉาของนักศึกษาหลายคนที่มองไปที่รถสปอร์ตคันหรู ซึ่งเธอเองก็เห็นภาพแบบนี้จนชินตาแล้ว
ปั้นหยาเดินไปลานจอดรถของคณะไปที่รถยนต์คันสีชมพูของตัวเองที่จอดอยู่ ก่อนจะขับรถออกไปที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งใกล้ ๆ คอนโดของตัวเองเพื่อเลือกซื้อของใช้ และอาหารสดกลับไปทำกับข้าวทานที่ห้อง
ห้างสรรพสินค้า ปั้นหยาเดินเข้ามาภายในห้างสรรพสินค้าที่คุ้นเคย ก่อนจะมุ่งหน้าไปที่ร้านหนังสือก่อนเป็นอันดับแรก ปั้นหยาเดินตรงไปที่หมวดหมู่หนังสือนวนิยายที่เธอชอบอ่าน ร่างบางเดินเลือกดูหนังสืออยู่นานพักใหญ่จนกระทั่งได้หนังสือที่ถูกใจมาหนึ่งเล่ม
"เด็กหมอของเซย์เรสก็น่าอ่านดีแฮะ" ปั้นหยาพึมพำกับตัวเองเบา ๆ ขณะยืนอ่านบทนำของหนังสืออยู่ด้วยความสนอกสนใจ ก่อนจะรีบวางหนังสือเอาไว้ที่เดิมอย่างแรง จนคนรอบ ๆ หันมามองที่เธอเป็นตาเดียวกัน "เอ่อ ขอโทษค่ะ" ปั้นหยากล่าวขอโทษเสียงแห้งด้วยความเขินอาย ก่อนจะรีบเดินไปล็อกอื่น
"ปั้นหยาแกนี่มันจริง ๆ เลยนะ" ปั้นหยาต่อว่าตัวเองเบา ๆ หลังจากเดินหลบสายตาผู้คนมาอีกล็อกหนึ่งแล้ว "ทำไมถึงไปคิดว่าพระเอกคือเฮียเสือไปได้เนี่ย" ปั้นหยาทำสีหน้าราวกับจะร้องไห้เมื่อนึกถึงจินตนาการของตัวเองเมื่อครู่ ที่คิดไปว่าตัวเองคือนางเอก และพยัคฆ์คือพระเอกของเรื่องโดยไม่ได้ตั้งใจ
ปัก!
"โอ๊ย! ขอโทษค่ะ ๆ " ปั้นหยารีบก้มศีรษะขอโทษเจ้าของแผงอกแกร่งที่เธอเดินชนเข้าเมื่อสักครู่ เพราะมัวแต่ตำหนิตัวเองเลยทำให้ไม่ได้สังเกตว่ามีคนยืนอยู่
"ไม่เป็นไรครับ"
"ฮะ...เฮียเสือ! " ปั้นหยาตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ มือเรียวยกขึ้นมาขยี้ตาตัวเองไปมา เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ตาฝาดไป
"อ้าว ปั้นหยา ชอบอ่านหนังสือทางการแพทย์เหรอ" คำพูดของพยัคฆ์ทำให้ปั้นหยาต้องรีบดึงสติกลับมา แล้วหันกลับไปมองป้ายแนะนำหมวดหมู่หนังสือทันที
"อ๋อ หนูแค่จะเดินผ่านล็อกนี้เฉย ๆ อะค่ะ หนูอ่านหนังสือแบบนี้ไม่รู้เรื่องหรอกค่ะ" ปั้นหยาตอบกลับด้วยน้ำเสียงแห้ง ๆ แก้เขิน เพราะแค่มองใบหน้าคมคายฉบับลูกครึ่งตะวันตกของพยัคฆ์หัวใจดวงน้อยก็พลอยเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งโดยไม่มีสาเหตุ
"แล้วมาหาดูหนังสืออะไรเหรอ"
"ก็นิยายทั่วไปน่ะค่ะ ไม่มีสาระอะไรเลย แฮะ ๆ " ปั้นหยาหัวเราะแห้ง ๆ แก้เขิน "หนูไม่รบกวนพี่เสือแล้วดีกว่า ขอตัวก่อนนะคะ"
"เดี๋ยวสิ"
"เฮียเสือมีอะไรรึเปล่าคะ" ปั้นหยาที่กำลังจะเดินสวนออกไปชะงักตามเสียงเรียกของพยัคฆ์
"เรากำลังจะไปไหนเหรอ"
"ก็กำลังจะไปเดินซื้อของใช้ แล้วก็หาซื้อของสดไปทำอะไรกินที่คอนโดค่ะ" ปั้นหยาตอบกลับอย่างงง ๆ
"รีบไหม ถ้าไม่รีบไปทานข้าวด้วยกันก่อนสิ เดี๋ยวเฮียไปเดินซื้อของเป็นเพื่อน"
ปั้นหยาชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบตกลงไปในที่สุดเพราะเกรงว่าถ้าปฏิเสธจะดูเสียมารยาทจนเกินไป
"ก็ได้ค่ะ"
"งั้นเฮียไปจ่ายค่าหนังสือก่อนนะ เรามีหนังสือที่อยากได้ไหมเฮียจะได้ไปจ่ายให้ทีเดียว"
"มะ...ไม่มีค่ะ" ปั้นหยารีบปฏิเสธด้วยท่าทีเขินอาย เพราะนึกไปถึงหนังสือนิยายเรื่องเด็กหมอที่เธอสนใจอยู่ก่อนหน้านี้
"งั้นเดี๋ยวเฮียมานะ เราไปรอเฮียหน้าร้านก่อนก็ได้"
"ได้ค่ะ"
ปั้นหยารีบเดินออกไปรอหน้าร้านทันที แต่ไม่วายเหลือบมองล็อกหนังสือนิยายที่ยืนอ่านอยู่ก่อนหน้านี้ด้วยใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อ
- ผู้เขียน
