"ไอ้พายุ! แกไปเข้าห้องน้ำอะไรนานมากเลย ฉันคุยกับไอ้ธามจนไม่มีเรื่องจะให้คุยอยู่แล้วเนี่ย" พีรพัฒน์เดินไปโอบบ่าเพื่อน นำพาเดินเข้ามาหาเจ้าบ่าวที่กำลังนั่งทำหน้าเซ็งอยู่ตรงหน้า
"พอดีหลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ ฉันต้องคุยโทรศัพท์กับคนที่บ้านน่ะก็เลยเพิ่งจะเดินเข้ามา ยินดีด้วยนะเว้ยไอ้ธาม ขอให้มึงมีความสุขกับชีวิต"
"เออ ขอบใจนะเว้ยเพื่อน ถ้าไม่มีแกสองคนมาฉันก็คงจะเหมือนเจ้าบ่าวที่ไม่มีญาติพี่น้องสักคนเลย"
"เออ ชีวิตมึงนี่โคตรจะเข้าใจยากเลยนะ กูว่าพ่อแม่มึงทำเกินไป เขาจะไม่ชอบมะลิอะไรขนาดนั้นวะ ถึงขนาดต้องตัดขาดไม่มาร่วมงานแต่งต้อนรับลูกสะใภ้ แล้วชีวิตหลังแต่งงานจะมีความสุขไหมวะไอ้ธามเพื่อนกู?" พีรพัฒน์ถามขึ้นอีกครั้ง ธามธาราได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างแรง จ้องมองเพื่อนรักที่ยืนอยู่ตรงหน้าสลับกันไปมาอย่างไม่สบอารมณ์เลย
"แม่ของลูกฉันเขาอุ้มท้องหนีหายไป พ่อแม่ก็เลยพาลมาโกรธฉันกับมะลิ"
"นี่ยังหาไม่เจ
