สองวันผ่านไป
เขมิกาต้องกลับบ้านแล้ว ร่างกายที่เริ่มจะเดินเหินคล่องทำให้นายแพทย์หนุ่มสุดหล่อที่เดินทางมาหาถึงกับต้องเอ่ยชมไม่ขาดปาก
"ดูเข็งแข็งแรงมาก ๆ เลยนะครับ เข็มฟื้นตัวได้ไวจนทำพี่อึ้งแหนะ"
"พี่หมอซันลงจากดอยมาเยี่ยมเข็มกับลูกเลยเหรอคะวันนี้"
"มารับเข็มกับเจ้าตัวเล็กกลับบ้านพักด้วยแหละ หมอนกไม่ว่าง เขาต้องไปดูคนไข้อีกหมู่บ้านหนึ่งเลยไหว้วานให้พี่มารับเข็มกลับบ้านพัก ไหนนะคนสวยของพี่หมอซัน" ชายหนุ่มเดินเข้าไปก้มหน้าจ้องมองเด็กหญิงแรกคลอดด้วยความเอ็นดู
"พี่หมอซันเลยเหรอคะ ไม่ใช่แล้วล่ะมั้ง ลุงหมอซันท่าจะเหมาะสมกว่า"
ใบหน้าหล่อหันกลับมาจ้องมองคุณแม่ป้ายแดง คิ้วเข้มขมวดมุ่น ทำหน้าย่นเหมือนไม่ชอบใจกับคำหยอกเอินที่ได้ยิน
"ยังไม่อยากเป็นลุงหมอนะครับ อยากเป็นพี่หมอซันมากกว่า ถ้าเข็มไม่สอนหลานเรียกแบบนี้ เดี๋ยวพี่จะสอนเอง ให้รู้ไปสิว่ายัยหนูลูกแก้วจะไม่ยอมเรียกพี่หมอซันตาม"
เขมิกาต้องส่
