เวลา 21:30 น
คุณกฤษณะและคุณมลฤดีเดินทางกลับมาถึงบ้าน ก่อนจะกลับเข้าห้องนอนของตัวเอง คนทั้งคู่ก็แวะไปหยุดที่หน้าห้องของเขมิกาเพื่อถามไถ่อาการของหญิงสาว แต่ทว่ายืนเคาะประตูห้องอยู่นานก็ไม่มีใครมาเปิดให้สักที ทำให้คนทั้งคู่รู้สึกเป็นห่วงอีกคนมากเหลือเกิน พอเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูเท่านั้นปรากฏว่าประตูห้องของหญิงสาวไม่ได้ล็อคเอาไว้ จึงถือวิสาสะเดินเข้าไปภายในและเปิดไฟจนสว่างจ้า เตียงนอนที่ดูว่างเปล่า ทำให้คนทั้งคู่ถึงกับคิ้วขมวดและหันหน้ากลับมาจ้องมองกันและกัน
"ยายเข็มไม่อยู่ห้อง ไปไหนนะ ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว"
"หรือว่าไปนอนห้องคุณแม่?"
คุณกฤษณะพูดขึ้น ทำให้คนทั้งสองต้องรีบเดินออกไปยังห้องนอนของผู้เป็นมารดาที่ล่วงลับ แต่ทว่าภายในห้องกลับดูว่างเปล่าไม่ต่างกันเลย
"ในนี้ก็ไม่มี แปลกจังเลยนะคะ ฉันว่าเรากลับไปดูที่ห้องยายเข็มอีกรอบเถอะ ฉันรู้สึกสังหรณ์ใจยังไงแปลก ๆ"
คุณมลฤดีรีบเดินนำหน้าของสามีอ
