2 อาทิตย์ต่อมา
เขมิกาต้องพาลูกสาวมาที่บ้านอมรฤทธากูล สถานที่ที่เคยจากลาไปเมื่อ 5 ปีก่อน หญิงสาวยังยืนจ้องมองที่หน้าบ้านด้วยความรู้สึกมากมายท่วมท้นอก ครั้งหนึ่งเคยมีความคิดว่าอยากกลับมาที่นี่อีกครั้งพร้อมกับลูกสาวและในวันนี้เธอก็ได้มายืนอยู่ประตูทางเข้าบ้านเป็นที่เรียบร้อย
“บ้านคุณทวดสวยมากเลยค่ะ หลังใหญ่มาก คุณแม่ก็เคยอยู่ที่นี่เหรอคะ?”
เสียงเล็กเรียกถามขณะที่เดินจับจูงมือของผู้เป็นแม่เดินเข้าไปภายในบริเวณบ้านหลังใหญ่ เพราะทั้งสองแม่ลูกนั่งรถแท็กซี่มาจอดที่หน้าประตูใหญ่ทางเข้าบ้าน ไม่อยากรบกวนให้ทางคุณปู่และย่าต้องส่งรถไปรับให้เสียเวลา
“ใช่ค่ะ แม่เคยอยู่ที่นี่กับคุณทวด แล้วก็คุณปู่คุณย่า ตอนหนูในท้องหนูก็อยู่บ้านหลังนี้”
“คุณปู่คุณย่าอยู่ที่ไหนแล้วนะ”
ดวงตากลมโตคู่เล็กกับจ้องมองไปโดยรอบ ก่อนจะเห็นผู้เป็นย่านั่งคุยกับคุณปู่อยู่ที่ศาลากลางสวน
“โน่นไงคะคุณปู่คุณย่าอยู่ตรงโน้น” ก่อ
