ธามธาราได้แต่จ้องมองหน้า เขาไม่มีคำปฏิเสธหรือโต้แย้งกับทุกคำพูดที่เธอได้พูดออกมา เพราะเขารู้ตัวเองดีว่าคำพูดคำจาในอดีตเขาพูดออกมาจริงและเป็นคำพูดที่เขาเอากลับคืนมาไม่ได้อีกแล้ว “ฉันไม่อยากจะพูดถึงอดีตหรอกนะเขมิกา แต่ความจริงในวันนี้คือฉันก็ต้องการลูกแก้วและลูกแก้วก็ต้องรู้ว่าฉันเป็นพ่อ ไม่ใช่แค่คนแปลกหน้าที่เขาไม่ได้รู้จักแบบนี้” “แต่เข็มเป็นแม่ เข็มมีสิทธิ์ที่จะไม่บอกลูกเลยว่าพ่อเป็นใคร ถ้าเข็มไม่อยากจะบอก ลูกก็จะไม่มีวันรู้” “ก็แน่ล่ะ เธอกำลังจะมีผัวใหม่ให้มาเป็นพ่อของลูกฉันไง” “นั่นมันเรื่องของเข็ม ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพี่ธามเลย” “ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน แต่มันจะเกี่ยวกับลูกฉันโดยตรง เธอคิดเหรอว่าผู้ชายของเธอมันจะรักลูกของฉันจริง?” “แล้วพี่ไม่คิดบ้างหรือไงคะ ว่าผู้ชายคนอื่นเขาอาจจะรักลูกเข็มได้มากกว่าพ่อแท้ ๆ ที่ไม่เคยคิดจะรักลูกเลยก็เป็นได้” หญิงสาวกำลังจะเดินหนีแต่ท่อนแขนแข็งแ