ธามธาราขลุกตัวอยู่แต่ภายในห้องนอนหลังจากวันนั้นที่คุยกับเขมิกาจบ แม้แต่กับพ่อและแม่ก็พบเจอหน้าเขาน้อยครั้งมากจนพวกท่านอดเป็นห่วงลูกชายขึ้นมาไม่ได้
“คุณมล ขึ้นไปดูเจ้าธามมันหน่อยสิ ผมว่าพักนี้มันแปลกไปนะ เงียบผิดปกติ”
“ฉันไปถามยายเข็มมาแล้ว ยายเข็มจับได้ว่ามันไปแอบวุ่นวายกับลูกเลยทะเลาะกันใหญ่โต”
“แล้วไง มันก็เลยโกรธเขาเลยประชดด้วยการไม่ออกไปไหนเลยนี่นะ?”
“คุณคะ บางทีฉันก็เหนื่อยใจแทนทุกคนเลยนะคะ อึดอัดไปหมดแต่ฉันก็ทำอะไรมากไม่ได้ ทางนี้ก็ลูกทางนั้นก็หลาน เฮ้อ....ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ”
“คุณขึ้นไปดูมันหน่อยไป ไปถามมันสิว่าอยากออกไปกินข้าวนอกบ้านไหม ผมจะพาไป”
“ค่ะ”
คุณมลฤดีกำลังจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้าน ก้าวขายังไม่ถึงสามขั้นบันไดเลย เสียงปืนก็ดังขึ้นชวนให้น่าใจเสีย
คุณกฤษณะรีบลุกขึ้นจากโซฟา ลุกรี้ลุกลนวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนของลูกนำหน้าภรรยาไปก่อนแล้ว
ประตูห้องธามธาราถู
