33
เกิดมาให้เกลียด
“พรุ่งนี้คุณพ่อว่างไหมคะ” รดาเข้ามาทิ้งตัวข้างสันต์ภพที่นั่งดูข่าวสารบ้านเมืองผ่านทีวีจอยักษ์ในห้องนั่งเล่น
“พรุ่งนี้พ่อไม่ว่าง รดามีอะไร”
หญิงสาววัยยี่สิบห้าปีถอนหายใจหน้างุด “ช่วยว่างหน่อยไม่ได้เหรอคะ รดาจะทำคอนเทนต์ให้คุณพ่อพาไปฝึกยิงปืน”
“ก็ให้พี่ธีเขาสอนสิลูก” สันต์ภพหมายถึงร้อยตรีชลธี นายทหารดีกรีลูกนายพลผู้เป็นคู่หมั้นของรดา โดยพิธีหมั้นเพิ่งจัดอย่างเรียบง่ายเมื่อสองเดือนที่ผ่านมา
“พี่เขาไม่ว่างค่ะ เห็นว่าช่วงนี้กองทัพงานเยอะ ข้ออ้างมากกว่า หนูล่ะเบื่อวันๆ ทำแต่งาน” รดาถอนหายใจแรงพลางทิ้งแผ่นหลังกับพนักโซฟา วนิดาเดินเข้ามาสมทบและทันได้ยินบทสนทนาของสองพ่อลูกพอดี
“ก็พี่เขามีหน้าที่การงานต้องรับผิดชอบนี่จ๊ะ”
“ตัวเองเป็นระดับผู้บังคับบัญชา แถมมีพ่อเป็นนายพลจะต้องทำงานอะไรนักหนา มีลูกน้องให้ใช้ก็สั่งๆ ไปสิ จริงไหมคะคุณพ่อ”
“มันก็ไม่จริงเสมอไปหรอกรดา พ่อ
