หญิงสาวพูดพร้อมกับลากแขนเขาออกเดิน ชายหนุ่มเข็นรถเดินตามไปแล้วยิ้มอย่างสุขใจ ดูเธอมีความสุขกับการทำขนม และใส่ใจลูกค้า ใส่ใจในร้านของเขามาก นี่ละน้า..แม่ของลูกตัวจริงเสียงจริง
คิดแล้วก็ยิ้มหน้าบานอยู่คนเดียว ทั้งคู่เดินซื้อของอีกครู่ใหญ่ก็เรียบร้อย
“ ผมหิวแล้ว เดี๋ยวเรายังไม่ต้องจ่ายเงิน จอดรถเข็นไว้นี่ก่อน ไปหาอะไรกินกันก่อนดีไหมครับ ”
“ ก็ได้ค่ะ ”
“ มีนอยากกินอะไร ห้ามตอบว่าอะไรก็ได้ ” หญิงสาวหัวเราะ ทำท่าคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“ มีนอยากกินส้มตำแซ่บ ๆ ”
“ โอเค งั้นไปกินร้านส้มตำนัวกัน อยู่ฝั่งนู้น ” พูดจบก็เดินโอบหญิงสาวออกมาจากตรงนั้น พร้อมชวนกันคุยกระหนุงกระหนิง เป็นภาพที่คนอื่นเห็นแล้วรู้สึกมีความสุขตาม
แต่มีคนคู่หนึ่งที่ไม่ได้มีความสุขด้วย พวกเขานั่งอยู่ในร้านอาหารญี่ปุ่น จ้องมีนากับพิธานจนตาแทบถลนออก
