ตราบสิ้นลมหายใจ

1117 คำ

        “ พี่เมษ์ พอแล้วนะ อย่าทำเจ้านายอีกเลยจ้ะ มันก็เป็นความผิดของมีนด้วยแหละ ที่.. เอ่อ.. ที่ไปยั่วเขาก่อน ”         “ แต่แกไม่รู้ตัวนะมีน นั่นมันเกิดขึ้นเพราะฤทธิ์ยา แล้วทำไมเจ้านายแกถึงไม่รู้จักยับยั้งตัวเองเล่า ”         “ พี่ ยังไงมีนก็ผิด อย่าไปโทษเจ้านายคนเดียวเลยนะจ๊ะ ”         “ ผมยอมรับผิดทุกอย่างครับ จะตบจะตีอะไรผมก็ได้ ขออย่างเดียว มีนอย่าหนีผมไปไหนอีก ผมทรมาน ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีมีน ”         มีนาหันไปสบตากับร่างสูงใหญ่ด้านหลัง น้ำตารื้นขอบตาก่อนจะพร่างพรูลงมาอาบแก้ม เธอโผเข้าหาเขาแล้วสะอึกสะอื้น         “ มีนขอโทษนะคะ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ขอโทษที่งี่เง่าคิดไปเองโดยไม่ถามอะไรคุณสักคำเลย ” ชายหนุ่มโอบกอดเธอเข้าไปแนบแน่น ลูบศีรษะปลอบโยนเธอเบา ๆ         “ ไม่เป็นครับคนดี ถือว่าเป็นบทเรียนราคาแพง เป็นบทพิสูจน์ความรักระหว่างเรา ผมขออย่างเดียว ต่อไปให้เชื่อใจผม มั่นใจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม