สิบเอ็ดโมงห้าสิบห้านาที
ร่างสูงใหญ่ สวมเสื้อยืดกางเกงยีนสีดำ มีเสื้อแขนยาวทับอีกชั้น พร้อมหมวกแก๊บและแว่นดำอำพรางใบหน้า เขายืนลุกลี้ลุกลนอยู่เลยหน้าร้านกาแฟบายเฟรนด์ไปสักสองร้อยเมตร ตวัดข้อมือมองนาฬิกาบ่อยครั้ง
“ เมื่อไหร่จะมาวะ ” เขาบ่นเป็นครั้งที่สิบ ทั้งที่นัดกันตอนเที่ยงตรง และตอนนี้เหลือเวลาอีกตั้งห้านาที
ยืนหันซ้ายหันขวาอยู่พักหนึ่ง ยังไม่ทันได้ตั้งตัว พลันนั้นก็มีรถตู้คันหนึ่งโฉบเข้ามาจอด ชายสวมชุดดำสามคนกรูลงมาฉุดกระชากร่างดึงเขาขึ้นไปบนรถตู้ทันที ก่อนจะขับหายไปในชั่วพริบตา
ร่างสูงใหญ่ที่ยืนโอบกอดร่างบอบบางอยู่หน้าร้าน มองรถตู้ที่ลับตาไปอย่างรวดเร็ว ก่อนก้มลงมาถามเธอ
“ มีนแน่ใจเหรอว่าต้องการแบบนี้ ” เธอยกริมฝีปากขึ้นยิ้ม
“ แน่ใจสิคะ พี่กรทำกับมีนและคนอื่นมามาก สมควรโดนกรรมตามสนองบ้างแล้ว ”
“ เห
