พลอยวารินทร์หันหลังกลับ ตั้งใจจะไปรอที่โต๊ะอาหารแต่เสียงหยอกเอินนั้นทำให้เธอต้องหัวเสีย
“ลูกอยากกินปลา แต่ว่าแด๊ดดี้อยากกินมามี้”
เฮย์เดนยิ้มรอเพราะรู้ว่าต้องถูกสายตามองค้อนต่อว่าต่อขานจากพลอยวารินทร์ แต่มากกว่านั้นดวงตาเธอมองเขาแบบคาดโทษ
“ถ้าพูดแบบนี้อีกฉันจะเทอาหารเช้าของคุณทิ้ง คุณกินฉันได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้นค่ะ เวลาของคุณเหลือแค่ห้านาที ช้ากว่านี้ฉันจะถือว่าคุณสละสิทธิ์อาหารเช้า”
เฮย์เดนไม่เคยถูกใครมาบงการให้ทำอะไรมีแต่ออกคำสั่ง แต่แม่ของลูกทำให้เขาต้องรีบลุกจากที่นอน ตามลูกสาวเข้าไปล้างหน้าแปรงฟัน ไม่กี่นาทีต่อมาสองพ่อลูกก็นั่งรอที่โต๊ะอาหาร แม่หนูน้อยนั่งที่โต๊ะกินข้าวแบบทรงสูงลายยีราฟคอยาวตัวโปรด
เมื่อมาถึงโต๊ะอาหารกันครบแล้วพลอยวารินทร์ก็ตักเนื้อปลาแซลมอนใส่จานให้ลูกสาว ส่วนเฮย์เดนนั่งเก้ ๆ กัง ๆ กับอาหารตรงหน้า เขามองแกงสีเขียวดูเผ็ด ๆ และผัดผักรวมมิตรที่มีสีสันน่ากิน แต่ผั
