“โอเค งั้นผมไม่กวนก็ได้ ผมกลับก่อน ฝากบอกลูกด้วยว่าผมกลับแล้ว” พลอยวารินทร์กำลังอมยิ้มอย่างพอใจที่ไล่เขากลับไปได้อย่างที่ตั้งใจ แต่ดวงตาคู่งามต้องเบิกกว้างเมื่อเฮย์เดนเกี่ยวเอวคอดเข้าไปใกล้แล้วฝังจูบลงบนกลีบปากของเธอครั้งหนึ่งอย่างรวดเร็ว
“อื้อ เฮย์เดน” เธอไม่ทันปัดป้องเขาก็จูบเสร็จ แล้วผละออกไปยืนยิ้มเผล่อย่างอารมณ์ดี
“อา แบบนี้ค่อยดีหน่อย ค่อยกลับบ้านได้ พรุ่งนี้วันหยุดผมจะมารับคุณกับลูกตอนเช้า เตรียมตัวให้พร้อมด้วย” เฮย์เดนบอกแค่นั้นแล้วเดินยิ้มจากไปอย่างอารมณ์ดีที่ได้กำไรจากการจูบเธอ
พลอยวารินทร์จะอ้าปากต่อว่า เขาก็เดินเร็ว ๆ ไปถึงประตูกว้างแล้ว เธอจึงยืนข่มโทสะ สูดลมหายใจเข้าลึกแล้วคิดในใจว่าพรุ่งนี้ไม่มีทางที่เธอจะไปกับเขาเด็ดขาด
“ฝันไปเถอะว่าฉันจะไปด้วย พรุ่งนี้ฉันจะพาไข่มุกไปตั้งแต่เช้า ดูสิว่าคุณมาไม่เจอไข่มุกจะทำยังไง” พลอยวารินทร์คิดแผนเอาคืนพ่อของลูกได้แล้ว สีหน้าพลันมีรอยย
