27

1148 คำ

“แด๊ดเต้นเป็นเพื่อนไข่มุกได้ไหมคะ มามี้ไม่ยอมเต้นเป็นเพื่อน ไข่มุกขอให้มามี้เต้นเท่าไหร่มามี้ก็ใจร้ายไม่ยอมเต้นด้วย” เฮย์เดนไม่เข้าใจทำไมเรื่องแค่นี้พลอยวารินทร์ถึงไม่ยอมทำ เธอเป็นแม่แบบไหนกัน “มามี้ใจร้ายจริง ๆ ด้วย ไม่ยอมเต้นเป็นเพื่อนไข่มุก เดี๋ยวแด๊ดจะเต้นเป็นเพื่อนไข่มุกเอง” “เย้ ๆ” สาวน้อยร้องกรี๊ดดีใจจนกระโดดโลดเต้น เสียงเท้ากระแทกพื้นตึง ๆ “เสียงตึงตึงนั่นอะไรกัน ระวังพื้นจะยุบนะไข่มุก” พลอยวารินทร์ส่งเสียงแทรกผ่านอากาศมา สาวน้อยหันไปเห็นผู้เป็นแม่จึงส่งเสียงดังลั่น “มามี้ แด๊ดจะเต้นเป็นเพื่อนไข่มุกแล้วค่ะ มามี้เปิดเพลงปิกาจูให้หน่อยค่ะ เดี๋ยวนี้เลย” คนเป็นแม่ยังยืนเฉย “นะ นะ นะ ไข่มุกขอร้อง นะ นะคะ...” สาวน้อยเขย่ามือแม่เบา ๆ แล้วยกมือไหว้ท่วมหัว “พอได้แล้วแม่ตัวแสบ แน่ใจเหรอว่าแด๊ดจะเต้นกับไข่มุกด้วย” พลอยวารินทร์ถอนใจ มองหน้าตาดีใจยิ้มแก้มแทบปริของลูกสาวที่พยายามมาชวนเธอเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม