"ลินดา"เสียงทุ้มที่เรียกชื่อรุ่นพี่สาวสวยที่เขาตามจีบมาสักพัก แต่ไม่มีทีท่าว่าเธอจะใจอ่อน
"มีอะไร?"
"ช่วงนี้ไม่เห็นเฮียมาส่ง"
"อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัว นายเองก็ควรพอได้แล้วนะ เสียเวลา เดี๋ยวเทอมหน้าฉันไปฝึกงานแล้ว เราคงไม่ได้เจอกันอีก"
"....."
"ฉันหวังดี ปล่อยวางจากเรื่องฉันเถอะ"
กันต์ทำหน้าสลด พักหลังถึงเขาจะมาเจอเธอบ่อย แต่เธอก็ไม่เคยพูดแบบนี้ ถึงจะแสดงออกว่ารำคาญเขาก็เถอะ แต่พอเธอพูดแบบนี้ ก็รู้ว่าที่ทำมาทั้งหมดมันเหมือนจะสูญเปล่า
"ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น นายเองหน้าตาก็ดี หาแฟนได้สบายอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันไม่มีหัวใจไปรักไปชอบใครหรอก"
"เฮียพายุนี่โชคดีจังเนอะ ได้หัวใจลินดาไปไม่พอ ยังได้ความซื่อสัตย์ไปด้วย อยากบอกว่าผมไม่ยอมแพ้หรอกครับ ตราบใดที่ลินดายังไม่แต่งงาน ผมยังถือว่าผมมีสิทธิ์ หลังจากนี้ถึงไม่เจอกัน ผมก็ยังจะชอบลินดาอยู่แบบนี้แหละ"
นี่แหละนะที่เขาบอก คนที่เรารักเขาไม่รักเรา ส่วนคนท
