ดวงอาทิตย์สาดส่องผ้าม่านเข้ามา ทำให้คนนอนเต็มอิ่มอย่างพายุ ขยับตัวลุกขึ้น มือหนาก็ควานหาคนตัวเล็กที่กกกอดทั้งคืนตามสัญชาตญาณ แต่ทว่ากลับพบเพียงความว่างเปล่า
ร่างสูงสะดุ้งลุกขึ้นจากเตียงทันที ปรับระดับสายตามองหาลินดา แต่หันไปทางไหนก็ไม่เจอเธอ ห้องก็มีแค่นี้ ถ้าไม่หนีเขาไปอีกแล้ว เธอจะไปไหนได้ ไวเท่าความคิดรีบลุกขึ้นเดินหาเธอ ก่อนจะได้ยินเสียงน้ำไหลจากในห้องน้ำ
มือหนาจับลูกบิดประตูหมุนออก ก่อนจะมองเห็นคนตัวเล็กยืนอาบน้ำอยู่ใต้ฝักบัว จากทีแรกไม่ได้คิดอะไร แต่พอได้เห็นร่างเปลือยเปล่าขาวผ่อง ที่เต็มไปด้วยร่องรอยที่เขาทำไว้เมื่อคืน เพราะโมโหในคำพูดของเธอ ก็นึกสงสารขึ้นมา
"อ๊ะ~"
เสียงหวานเปล่งออกมาเพราะตกใจ ที่จู่ ๆ ก็มีมือหยาบมาสัมผัสไปทั่วร่างกาย ถึงจะพอเดาได้ว่าเป็นใคร แต่การที่เขาเข้ามาเงียบ ๆ ก็ทำให้เธอตกใจได้เหมือนกัน
"เจ็บหรือเปล่า?"
นิ้วเรียวลูบไล้ไปตรงรอยแดงช้ำที่แผ่นหลัง เป็นรอยที
