"เธอจะถอดใจเรื่องของเราแล้วเหรอ"
เสียงทุ้มปนน้อยใจเอ่ยออกมา ลินดาใช้สายตามองคนตรงหน้าอย่างชั่งใจ เธอไม่ได้จะถอดใจแค่คิดว่าเราสองคนจะปรับตัวเข้าหากันได้ไหม หากต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริง ๆ
"ไม่ได้หมายความแบบนั้น แต่ก็อดคิดไม่ได้นะเฮีย ตอนแรกเรื่องของเราไม่ได้ยากขนาดนี้นะ แต่พอคิดว่าเราสองคนต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันจริง ๆ เฮียไม่คิดเหรอว่าเราอาจอยู่กันไม่ได้"
"ความรักไง ที่จะทำให้เราอยู่ด้วยกันได้ แค่ความรักมันไม่พอเหรอ หรือลินไม่รักเฮียแล้ว"
"แล้วคนที่เขาต้องเลิกกันทั้งที่ยังรักกัน แบบนั้นมันเป็นเพราะอะไร ชีวิตคู่มันมีองค์ประกอบหลายอย่างนะเฮีย เพื่อนลินสองคนอาจโชคดีที่เจอคนที่ปรับตัวเข้าหากันได้ แต่เราอาจจะไม่โชคดีเหมือนกันก็ได้"
"ถ้ามันมีข้อแม้แบบนี้ตั้งแต่แรก ก็แปลว่าเราสองคนหมดรักกันแล้ว ข้ออ้างว่าปรับตัวเข้าหากันไม่ได้ มันเป็นข้ออ้างของคนที่หมดรักแล้วต่างหาก"
ดวงตาคมสบดวงตากลมโตของ
