จากวันเป็นอาทิตย์ที่ลักขณากลายเป็นผู้หญิงที่แต่งงานมีสามีแล้ว แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกแตกต่างกับชีวิตก่อนที่จะแต่งงานกับปัทกรณ์เลย อยู่ใกล้แค่เอื้อมมือถึงแต่กลับไม่ได้พบเจอหน้าหรือพูดคุยกันเกินสิบคำเลยสักวัน ปัทกรณ์ก็ยังคงทำตัวเหมือนคนโสด ค่ำมืดก็ยังคงไม่กลับเข้าบ้าน ซึ่งมันก็เป็นแบบนี้ในทุก ๆ วัน เธอไม่ได้เดือดร้อนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะข้อตกลงระหว่างเขาและเธอที่มีให้กันก่อนเข้าพิธีวิวาห์ยังคงดังกึกก้องเต็มสองรูหู คนที่เดือดร้อนแทนเห็นจะเป็นแม่สามีและพ่อของสามีเพียงเท่านั้น
"ลักขณาผัวกลับบ้านดึกทุกวันแบบนี้ ทำไมเราไม่บอกไม่พูดบ้างนะ มันจะได้เลิกทำตัวเหมือนคนไม่มีพันธะแบบนี้อยู่ได้ ฉันเห็นแล้วรำคาญแทนนัก"
คุณเพียงเพ็ญพูดคุยกับลูกสะใภ้ขณะที่กำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน นางไม่ได้รังเกียจลูกสะใภ้เลยสักนิด แต่กลับเอ็นดูมากกว่าเมื่อได้สัมผัสและอยู่ใกล้ เพราะลักขณาเป็นหญิงสาวที่มีมารยาทนอ
