ทางด้านของลักขณาเธอทำงานเป็นรีเซฟชั่นให้กับรีสอร์ตของกวิน หนึ่งอาทิตย์แล้วสินะที่ชีวิตไม่ได้พบเจอหน้าพ่อของลูกอีกเลย แม้จะรู้สึกคิดถึงแต่ทุกครั้งก็นึกถึงคำพูดสุดท้ายที่เขาได้ประกาศก้อง "ไปเลยนะ ไปแล้วก็อย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีก" แน่นอนล่ะใครจะอยากกลับไปอยู่กับผู้ชายไร้หัวใจเช่นเขาได้ เจ็บแล้วเธอก็ควรจะจำบ้างสิ ใช่ว่าจะปล่อยให้ตัวเองเจ็บซ้ำซากอยู่แบบนั้นไปตลอด
ลักขณามีความสุขเวลาที่เธอต้องทำงานพบปะเหล่านักท่องเที่ยว พูดคุยหยอกล้อและได้หัวเราะบ่อยกว่าเมื่อก่อนตอนที่อยู่กับปัทกรณ์ เธอแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายที่ยิ้มตอนอยู่กับปัทกรณ์คือตอนไหน เธอยังคงต้องพบจิตแพทย์เพื่อฟื้นฟูอารมณ์และจิตใจอยู่ทุกอาทิตย์ เธอพยายามที่จะทำให้ตัวเองมีความสุขมากอีกครั้งให้ได้ รักคนอื่นมานานเป็นปี พอถึงวันนี้เธออยากหันกลับมารักตัวเองและฟูมฟักลูกน้อยให้มีสุขภาพที่ดีในวันคลอด พยายามไม่คิดเรื่องอื่นใด โฟกัส
