ปัทกรณ์เดินทางมาถึงจังหวัดพังงาก่อนวันงานสัมมนาหนึ่งวันตามแพลนที่วางเอาไว้ เจ้าของรีสอร์ตอย่างกวินถึงกับขับรถมารับที่สนามบินด้วยตัวเอง เพราะอย่างน้อยลูกค้าที่มาใช้บริการก็เป็นถึงซุปเปอร์วีไอพีที่พ่อตาอุตส่าห์แนะนำให้มาใช้บริการธุรกิจ กวินยืนรออยู่เกือบยี่สิบนาทีก่อนที่ร่างสูงของปัทกรณ์จะเดินเข้ามาหาป้ายชื่อที่ชายหนุ่มหน้าตาดีชูขึ้นให้ได้เห็น
"สวัสดีครับ ผมปัทกรณ์ คุณมารับผมใช่ไหมครับ" ชายหนุ่มในชุดเสื้อผ้าแสนธรรมดาเสื้อยืดกางเกงยีน ยืนส่งยิ้มทักทายให้กับคนที่อุตส่าห์มารอรับด้วยความเป็นมิตร
"สวัสดีครับ ผมชื่อกวิน เป็นลูกเขยของคุณพ่อชัชรัตน์ ยินดีต้อนรับครับคุณปัทกรณ์"
"รอนานหรือยังครับ"
"สักยี่สิบนาทีแล้วครับ ไปขึ้นรถกันเถอะ มาครับเดี๋ยวผมช่วยลากกระเป๋าให้"
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมลากไปเอง คุณเดินนำหน้าผมเถอะ"
กวินทำตามคำบอกกล่าวของชายหนุ่ม ก่อนที่คนทั้งคู่จะเดินตามกันออกไปข้างนอกอาคาร
