ไม่ได้รู้สึกอะไร
2201 คำ
เอิงเอย.....
หลังจากทานข้าวเช้าเสร็จอาบอมก็ขอตัวกลับบอกจะต้องเข้าบริษัทแล้วตอนค่ำๆจะมารับยัยเอมิ อายอมคุยกับทุกคนยกเว้นฉันกับชิน กับชินฉันไม่ค่อยแปลกใจเพราะอาบอมไม่ค่อยรู้จักมันเท่าไหร่แต่มันอ่ะรู้จักอาบอมอยู่
"ยัยเอิงแกรู้สึกเหมือนฉันป่ะ" จู่ๆยัยเอมิกระซิบกระซาบถามฉันขณะที่เราสามคนรวมชินที่เดินตามหลังกำลังเดินไปที่ศาลาริมน้ำหลังบ้านเพื่ออ่านหนังสือ
"รู้สึกอะไรของแก" ฉันถามยัยเอมิด้วยสีหน้างงๆเพราะไม่เข้าใจที่มันพูด
"ก็อาบอมอ่ะดิฉันรู้สึกแปลกๆอ่ะ" แปลว่าไม่ใช่มีแค่ฉันที่รู้สึกแปลกๆยัยเอมิก็รู้สึกเหมือนกัน
"อืมม" ฉันพยักหน้าเข้าใจ
"ไอ้ชินแกเดินไปรอที่ศาลาริมน้ำก่อนไป" เอมิหันหลังไปบอกชินที่เดินตามหลังมา
"ทำไมต้องให้ฉันเดินไปก่อนทำไมไม่เดินไปพร้อมกัน" ชินถามยัยเอมิแล้วก็หันมามองหน้าฉันซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจยัยเอมิเหมือนกัน
"เออน่าฉันมีเรื่องจะคุยกับยัยเอิงสองต่อสอง"
"โอ้โหเดี๋ยวนี้เธอสองคนมีความลับกับเพื่อนฝูงเหรอห๊ะน้อยใจนะเนี่ย"
"อย่ามาตอแหลแกจะมาน้อยจงน้อยใจอะไรไปเลยเพราะเรื่องที่ฉันจะคุยกับยัยเอิงเป็นเรื่องของผู้หญิงผู้ชายอย่างแกห้ามฟังเข้าใจไหม"
"เออๆเข้าใจก็ได้" ชินหน้าหน้างอเหมือนปลาทูก่อนจะเดินหน้าตึงไปที่ศาลาริมน้ำ
"สรุปแกก็รู้สึกเหมือนฉันใช่ป่ะเรื่องอาบอม" พอชินเดินไปไกลแล้วยัยเอมิก็ถามฉันอีกรอบ
"อืมมก็รู้สึกนิดหน่อย" อันที่จริงก็ไม่นิดหน่อยหรอกเพราะฉันกำลังคิดมากเรื่องนี้อยู่ เหมือนอาบอมกำลังโกรธอะไรฉันอยู่ หรือว่าเขาโกรธเรื่องเมื่อคืนนี้ที่ฉันสารภาพรักแล้วก็จูบเขาต้องใช่แน่ๆเลย ฉันไม่น่าทำแบบนั้นเลยอาบอมคงเกลียดฉันไปแล้วแน่ๆเขาคงคิดว่าฉันแก่แดดนิสัยไม่ดีที่ไปจูบเขา
"แกหน้าดูเศร้าๆนะ" ยัยเอมิก้มหน้าลงมาแล้วมองเพราะตอนนี้ฉันกำลังก้มหน้าเก็บความรู้สึกเอาไว้อยู่
"..........." ฉันเลือกที่จะเงียบเพราะไม่อยากให้ยัยเอมิรู้สึกแย่ไปด้วย
"ฉันว่าอาบอมหึงแกกับไอ้ชินนะ"
"ห๊ะ!!!" ฉันรีบเงยหน้าด้วยความตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น
"ฉันพูดจริงฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆเว้ยแก"
"แกอย่ามาพูดให้ฉันดีใจเล่นนะยัยเอมิอย่างอาบอมเนี่ยนะจะหึงฉัน" มันเป็นไปไม่ได้เลยที่อาบอมจะหึงฉันกับไอ้ชิน
"ฉันพูดจริงพูดตามที่เห็น"
"แกมั่วแล้ว"
"ไม่มั่วถ้าแกไม่เชื่องั้นเย็นนี้ลองมาดูกัน"
"ยังไงฉันไม่เข้าใจ"
"หึ หึ หึ" ยัยเอมิยืนกอดอกทำหน้ามีเลศนัยยิ้มกรุ้มกริ่มที่มุมปาก
"อะไรของแกเนี่ย"
"ฉันมีแผนน่ะสิจ๊ะเพื่อนเลิฟ เอ๊ะหรือจะลองเรียกอาสะใภ้ล่วงหน้าดีน๊าาาา" ยัยเอมิแซวฉัน
"บ้า!!!" ฉันตะคอกใส่มันด้วยความเขิน
หลายชั่วโมงต่อมา...
"หิวแล้วอ่ะพวกเธอไม่หิวกันเหรอ" ชินที่นอนหลับเพิ่งตื่นถามขึ้น
"ไอ้ชินตื่นมาก็หิวเลยนะ" ยัยเอมิถามชิน
"ก็เออดิคนมันหิวให้ทำไงล่ะ" ฉันมองดูเวลาตอนนี้ก็เย็นมากแล้วฉันกับยัยเอมินั่งกันอยู่ที่ศาลาริมน้ำนี่ตั้งแต่ตอนสายๆจนถึงเย็นไม่ได้ขยับตัวไปไหนเลยเพราะตั้งใจอ่านหนังสือสอบส่วนชินมันไม่ได้มาอ่านหนังสือหรอกมันแค่อยากมาหาพวกฉันเท่านั้นแล่ะ
"ไอ้ชินมานี่ดิ๊พวกเรามีเรื่องจะขอให้แกช่วย" เอมิกวักมือเรียกชินให้มาใกล้ๆ
"อะไรอีกล่ะ"
"บอกให้มาก็มาเหอะน่าาาเร็วถ้าแกไม่มาคราวหน้าอย่าหวังว่าฉันจะชวนมาหายัยเอิงนะ"
"เออๆ"
พอชินขยับตัวเข้ามาใกล้ยัยเอมิก็พูดเรื่องแผนการที่มันคิดขึ้นซึ่งแผนการนี้มันเลยทำให้คนที่รู้ความลับของฉันเพิ่มขึ้นนั่นก็คือไอ้ชิน แผนยัยเอมิก็คือจะให้ฉันกับชินแกล้งทำเป็นว่ากำลังคบกันเพื่อดูอาการท่าทางของอาบอม
"เธอชอบอาบอมเหรอเอิง" ชินหันมามองหน้าฉันด้วยสายตาแปลกๆ
"อื้มมม" ฉันยอมรับไปตามตรงเพราะไม่รู้จะปฏิเสธไปทำไม
"ขอบใจนะที่บอกกับฉันตามตรง"
"ไม่ตอบตามตรงได้ไงยัยเอมิพูดมาซะขนาดนี้แล้ว ว่าแต่นายเถอะจะช่วยฉันไหม" ฉันถามกลับเพราะชินมันยังไม่ได้ตอบตกลงเรื่องแผนการนี้เลย
"ช่วยดิก็เธอเป็นเพื่อนของฉันนี่"
"ขอบใจนะ^^"
"ยัยเอมิแล้วอาบอมจะมารับแกกี่โมง" ฉันถามยัยเอมิ
"อาบอมส่งข้อความมาบอกว่าจะมารับสักทุ่มนึงอ่ะ"
"อื้มมม"
"แกอย่าลืมที่เราเตี๊ยมกันนะ"
"แกว่าจะได้ผลเหรอ"
"ไม่ลองไม่รู้นะเพื่อน ส่วนแกก็ให้ความร่วมมือด้วยล่ะ"
"อืม" ชินทำหน้าบอกบุญไม่รับ
ฉันยอมรับว่าฉันตื่นเต้นเพราะไม่รู้ว่าแผนการที่วางไว้จะได้ผลไหม เพราะถ้าอาบอมไม่ได้มีท่าทีอะไรฉันก็อาจจะต้องถอดใจ
เวลาต่อมา
ตอนนี้พวกเราเข้ามาในบ้านกันหมดแล้วและกำลังจะทานอาหารค่ำ ที่โต๊ะอาหารมีฉัน ชินยัยเอมิ แม่ พี่อันดา ส่วนพ่อไม่อยู่เห็นแม่บอกว่าพ่อพาพี่ภูมิกัยภูฟ้าไปออกกำลังกายที่ยิมที่เพิ่งเปิดใหม่ซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัวเราเอง
"เป็นไรลูกแม่เห็นน้องเอิงนั่งไม่นิ่งเลย" แม่หันมาถามฉันขณะที่เรากำลังรออาบอมมาทานอาหารค่ำด้วย
"เปล่าค่ะ><" ฉันจำใจสารภาพออกไปเพื่อให้มันเป็นไปตามแผน
"ทำไมแม่ไม่เห็นรู้เรื่องเลยแล้ว..." แม่พูดก่อนจะหันไปมองอาบอมแล้วหันมามองฉันด้วยสายตาตั้งคำถาม
"ขอโทษนะครับอาอัยคือผมชอบเอิง ชอบมานานแล้วครับแต่ผมไม่กล้าบอกจนมาถึงตอนนี้ผมคิดว่าผมคงต้องสารภาพความในใจก็เลยขอจีบเอิงแต่ตอนนี้เอิงขอให้ดูๆกันไปก่อน" เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นไอ้ชินมีท่าทีที่จริงจังถ้าไม่ใช่แผนการฉันจะคิดว่ามันพูดความในใจ
"อื้มมมม"
"ชนะใจน้องสาวพี่ให้ได้ล่ะพี่เอาใจช่วย^^" พี่อันดาหันไปพูดกับไอ้ชิน
"ขอบคุณครับพี่อันดา^^"
"ขอตัวออกไปคุยธุระแป๊บนึงนะ" จู่ๆอาบอมก็เอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกไปด้านนอก
"แกเห็นสายตาอาบอมป่ะ" พออาบอมออกไปยัยเอมิก็กระซิบฉัน
"จะไปเห็นได้ไงฉันไม่กล้าหันไปมอง" ฉันกระซิบกลับ
"อาบอมหึงแกชัวร์"
"แกแน่ใจเหรอ"
"แน่ซะยิ่งกว่าแน่ตอนที่แกกับไอ้ชินพูดว่าดูใจกันอยู่อาบอมหน้าตึงขึ้นมาทันทีเลย คริ คริ" ยัยยูมิหัวเราะคิกคักชอบใจ
"แล้วฉันต้องทำยังไงต่อ"
"ออกไปคุยเลยตอนนี้ พูดเหมือนที่ฉันบอก" ฉันพยักหน้า
"แม่คะน้องเอิงขอตัวไปเอาของก่อนนะคะน้องเอิงลืมไว้ที่ศาลาริมน้ำ" พูดเสร็จปุ๊บฉันก็รีบวิ่งออกมาทันทีแล้วมองหาอาบอมจนเห็นว่าเขากำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ตรงมุมมืด ฉันก็เลยแอบย่องมายืนฟังอยู่ด้านหลัง
"คืนนี้เธออยู่ห้องหรือเปล่าฉันจะไปหา" เธอ??แปลว่าคนในสายเป็นผู้หญิงเหรอ
"อืมมมๆไว้ใกล้ถึงคอนโดเธอฉันจะโทรหาอีกที" อาบอมจะไปคอนโดผู้หญิงคืนนี้งั้นเหรอ ฉันคิดไปทางอื่นไม่ได้เลยจริงๆ
"อาบอมคุยกับใครเหรอคะ" ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปหาแล้วก็ถามในสิ่งที่ค้างคาใจอยู่
"ไม่เกี่ยวกับเรา" อาบอมไม่ได้ตกใจอะไรเลยเมื่อเห็นฉันยืนอยู่
"แต่เอิงอยากรู้นี่คะอาบอมจะไปหาใครที่คอนโดเหรอคะผู้หญิงหรือเปล่า"
"ถ้าตอบว่าใช่แล้วจะทำไม"
"ทั้งที่น้องเอิงบอกรักอาบอมไปแล้วอาบอมก็ยังทำแบบนี้เหรอคะ"
"บอกรักทั้งที่เรากำลังดูใจอยู่กับนายชินนั่นน่ะนะ"
"ก็...." ฉันปฏิเสธไม่ออก
"แต่อาว่าก็เหมาะสมกันดีนะอายุก็พอๆกันคงเข้ากันได้ดี ขอให้รักกันนานๆล่ะ"
"อาบอมพูดแบบนี้แปลว่าอาบอมไม่ได้รู้สึกอะไรกับน้องเอิงใช่ไหมคะถ้าน้องเอิงจะคบกับชินอาบอมคงไม่ว่า"
"ใช่อาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรา"
"โอเคค่ะน้องเอิงเข้าใจแล้วขอบคุณนะคะ"
- ผู้เขียน
