แพ้ทางเด็ก
1676 คำ
เอิงเอย....
"เราพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า" อาบอมถามฉันด้วยใบหน้าดุดัน
"รู้ค่ะทำไมจะไม่รู้ ในเมื่ออาบอมไม่ยอมให้น้องเอิงกอดน้องเอิงจะไปกอดกับคนอื่นก็ได้กอดกับคนที่เค้าเต็มใจให้กอดไม่แน่นะคะน้องเอิงอาจจะยอมให้ทำมากกว่ากอดก็ได้ถ้าเค้าทำให้น้องเอิงมีความสุขน้องเอิงก็อาจจะถอนหมั้นอาบอมก็ได้" ฉันยั่วโมโหคนด้านบนที่ตอนนี้น่าจะกำลังข่มอารมณ์อยู่
"ยั่วโมโหเก่งนักนะ ได้จัดให้..." และเหมือนแผนการของฉันจะได้ผลอาบอมก้มใบหน้าลงมาจูบอย่าเร่าร้อนและรุนแรงจนฉันตั้งรับไม่ทัน
จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบบบ จ๊วบบบบ
"อื้อออออออ"
"อยากมากใช่ไหมถึงยั่วกันแบบนี้หื้มมม" อาบอมซุกไซร้ซอกคอของฉันแล้วฝังรอยลงไป
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ
"อื้อออาบอมน้องเอิงเจ็บ"
"ก็จะทำให้เจ็บไงคราวหน้าจะได้เลิกพูดยั่วโมโหกันแบบนี้" อาบอมเงยหน้าขึ้นมาหลังจากดูดคอของฉันไปแล้ว
"แต่น้องเอิงชอบค่ะ^^"
"......." อาบอมถึงกับอึ้งเมื่อฉันพูดแบบนั้น จนฉันอดขำไม่ได้
"อาบอมทำแล้วขอน้องเอิงลองทำบ้างนะคะ" ว่าแล้วฉันก็โน้มคออาบอมลงมาแล้วดูดไปที่ซอกคอของเขาเหมือนที่ทำกับฉันก่อนหน้านี้
จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ
"ซี๊ดดด น้องเอิงหยุด อาบอกให้หยุดไง" อาบอมครางออกมาเสียงสั่น แต่มีเหรอที่ฉันจะหยุดฉันไม่หยุดง่ายๆหรอกอุตส่าห์ได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ต้องใช้เวลาให้คุ้มค่า
"คออาบอมเป็นรอยแล้ว^^" ฉันเอ่ยออกมาด้วยความภูมิในฝีมือของตัวเอง
"พอใจแล้วใช่ไหมพอใจแล้วก็ลุก" อาบอมขยับตัวลุกขึ้นแล้วดึงแขนฉันให้ลุกตาม
"อาจะออกไปยกกระเป๋าส่วนเราจะออกไปเดินเล่นก็ไป"
"ค่ะ>บอม....
หลังจากโดนยัยเด็กแสบดูดคอจนเป็นรอยผมก็รีบเดินออกมาจากห้องทันทีก่อนที่ผมจะควบคุมอารมณ์ความต้องการของตัวเองไม่อยู่ทำผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพี่ภูผาว่าจะไม่ล่วงเกินหรือทำอะไรเอิงเอยจนกว่าจะแต่งงานกัน ซึ่งผมก็รับปากพี่ภูผาไปแล้วด้วย แต่ใครจะไปคิดว่ายัยเด็กแสบจะยั่วผมเก่งแบบนี้ ยั่วด้วยคำพูดที่ทำให้ผมโมโหทั้งที่รู้ว่าเอิงเอยยั่วแต่ผมก็ดันโมโหจริง เห้ออผมแพ้ทางเด็กเหรอวะเนี่ย ไม่ได้การละผมต้องทำใจให้แข็งไม่หวั่นไหวไม่วอกแวกไม่อะไรกับเอิงเอยทั้งนั้นเพราะผมไม่อยากผิดคำพูดที่ให้ไว้กับพ่อของแก แต่ผมก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ทนสิ่งยั่วยุได้ผมหวังว่ายัยเด็กแสบจะไม่ทำอะไรพิเรนอีกนะ ไม่ใช่อะไรผมกลัวห้ามใจไม่อยู่ถึงตอนนี้ผมจะไม่ได้รู้สึกรักเอิงเอยแบบหนุ่มสาวก็ตามแล้วก็ไม่รู้ว่าผมจะรู้สึกแบบนั้นกับแกได้หรือเปล่า
หลังจากยกกระเป๋าเข้ามาในบ้านผมก็เดินสำรวจรอบๆบ้านพักเพื่อดูว่ามีร้านอาหารแถวนี้บ้างหรือเปล่าเพราะนี่ก็จะเที่ยงแล้วทั้งผมทั้งเอิงเอยยังไม่ทานอะไรเลย ผมกำลังจะเดินไปเคาะประตูห้องเพื่อเรียกยัยตัวแสบไปกินข้างแต่ถือผมดันสั่นขึ้นซะก่อน
ครืดดด ครืดดด ผมเลยหยิบออกมาดูว่ามีใครโทรหาเผื่อว่าจะเป็นเรื่องงานปรากฏว่าเป็นมิ้นคู่นอนของผมเองแต่ตอนนี้คงกลายเป็นอดีตไปแล้วเพราะผมเพิ่งหมั้นกับเอิงเอยไปผมก็เลยต้องถอยห่างจากความสัมพันธ์แบบนั้นแต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่ ข้อเสนอนี้มิ้นเป็นคนยื่นให้ผมเองเธอบอกว่าเรายังสามารถเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ในเมื่อเธอบอกว่าได้ผมก็ได้ไม่มีปัญหาเพราะก่อนหน้านั้นเราก็เป็นเพื่อนกันมาก่อน ถามว่าผมกับมิ้นเรารู้จักกันได้ยังไงเรื่องของเรื่องก็คือตอนนั้นผมไปช่วยงานที่บริษัทพี่บาสแล้วมิ้นเธอมาเป็นนางแบบให้กับสินค้าของบริษัทเราก็เลยรู้จักกันตั้งแต่ตอนนั้นก็น่าจะราวๆเกือบสองปีได้ แต่ถามว่าผมมีอะไรกับมิ้นคนเดียวหรือเปล่าก็ไม่นะ ก็อย่างที่ผมเคยบอกผมก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนนึงเที่ยวกลางคืนบ้างเป็นบางครั้งถ้าเจอผู้หญิงที่ถูกใจก็ไปกันต่อแต่ผมจะไม่มีสานสัมพันธ์กันมากกว่าคู่นอน ผมบอกกับคู่นอนของผมทุกคนแบบนี้ถ้ารับได้ก็ได้รับไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่ผมไม่ได้ไปนอนกับใครมั่วซั่วนะบอกไว้ก่อน
"อื้มว่าไงมีอะไร"
"บอมนายอยู่หัวหินเหรอ"
"เธอรู้ได้ไง" ผมถามกลับด้วยความงุนงงเพราะผมไม่ได้บอกมิ้นเรื่องมาหัวหิน
"ก็มิ้นเจอรถบอมจอดอยู่ตรงหน้าบ้านพัก"
"อ่อ ว่าแต่เธอมาหัวหินเหรอ"
"อื้มมมาพักผ่อนน่ะ บังเอิญจังเลยนะ"
"อืมม" บังเอิญจริงเหรอวะ ผมคิดในใจแต่ไม่ได้พูด
"ว่าแต่นายพักหลังไหนเหรอแล้วมากับใครล่ะ"
"มากับคู่หมั้น"
"อ้าวเหรอดีเลยมิ้นยังไม่เคยเจอหน้าคู่หมั้นบอมเลยอยากรู้จักแนะนำให้มิ้นรู้จักหน่อยสิอยากรู้ว่าจะน่ารักขนาดไหน"
"ได้ดิ"
"อื้มมมขอบคุณน๊าาา ตอนนี้มิ้นจอดรถอยู่ข้างๆรถบอมเลยเดินออกมาหาหน่อยสิ"
"ได้ๆ"
ผมกดวางสายมิ้นด้วยความรู้สึกงงๆปนสงสัยว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้เลยเหรอ แต่ก็ช่างเถอะคงไม่มีอะไรหรอก ที่ว่าคงไม่มีอะไรผมหมายถึงคู่หมั้นผมนะ เพราะก่อนหน้านี้เหมือนเอิงเอยจะรู้จักมิ้นด้วย ไม่ต้องสืบว่ารู้มาจากใครถ้าไม่ใช่หลานสาวของผม ไม่รู้ไปป้อนข้อมูลอะไรกับเพื่อนตัวแสบของตัวเองบ้าง
"อาบอมจะไปไหนคะ" ผมหันหลังไปตามเสียงเรียกก็เจอเอิงเอยยืนใส่ชุดคลุมอาบน้ำอยู่
"ออกไปหาเพื่อนน่ะ"
"เพื่อนหรือว่าคู่นอนกันแน่คะ"
"พูดอะไรออกมา"
"พูดเรื่องจริงไงคะน้องเอิงได้ยินนะเมื่อกี้อาบอมคุยกับผู้หญิงที่ชื่อมิ้นคู่นอนของอาบอมอ่ะ"
"อากับมิ้นเราเป็นเพื่อนกัน"
"ไม่เชื่อเพื่อนภาษาอะไรจะเคยนอนด้วยกัน"
"อาเคยบอกว่าไง จำไม่ได้?? อาไม่ชอบผู้หญิงไร้เหตุผลแล้วก็เอาแต่ใจ เรากำลังเป็นแบบนั้นนะ"
"ใช่สิน้องเอิงมันเป็นคนไม่มีเหตุผลเอาแต่ใจอาบอมถึงไม่เคยรักน้องเอิงไง ฮึ"
"จะไปไหน" ผมถามคนที่กำลังเดินหน้าตึงผ่าหน้าผมไปอย่างงอนๆไม่พอใจ
"ไปไหนก็ได้ไม่ต้องมาสนใจ" ผมทำได้แค่มองตามหลังเด็กแสบที่เริ่มนิสัยเอาแต่ใจ
สปอยล์...
สวบ!!! ปึก!!!!
"ซี๊ดดดด อื่มมมมม"
"กรี๊ดดดด เจ็บ ฮึก ฮึก อาบอมน้องเอิงเจ็บ"
"อาขอโทษครับคนดี" จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
NCตอนหน้ามาแน่นอนไม่ขี้จุ๊ อิอิ
- ผู้เขียน
