“เชื่อจ้ะเชื่อ พิมเชื่อพี่แสนมานานแล้ว”
แสนรักกอดพิมผกาไว้ด้วยความรัก พร้อมกระซิบเบา ๆที่หูขาว เนียนของเธอ
“เชื่อว่าไงจ๊ะ”
“เชื่อว่าชกเก่ง แล้วก็...”
“เอาเก่งด้วยใช่มั้ย”
“เลิกพูดยั่วได้แล้ว พิมร้อนไปทั้งตัวแล้ว เมื่อไหร่พี่แสนจะชกพิมในน็อคคาเวทีฮึ”
“ไม่ต้องท้า เพราะพี่จะทำเดี๋ยวนี้แหละ”
“อุ๊ย...ตรงนี้ไม่ได้นะ เดี๋ยวคนเห็น”
“ถ้าตรงนี้ไม่ได้ งั้นเราขึ้นห้องกันดีกว่า”
“อืม...ในห้องน้ำโรงยิมดีมั้ย พิมว่าตื่นเต้นดี”
“ก็ได้...พี่ได้ทุกที่ ไม่มีเกี่ยงอยู่แล้ว”
“อื้อ...เสียวอ่ะพี่แสน อย่าซี....”
The end
บทนำ
อาบังจ๋าเมื่อไหร่จะพอ
ช่วงเวลาพักเที่ยงของวันจันทร์
ณ ย่านธุรกิจบนถนนสีลม ที่มีรถลาขวักไขว่กำลังวิ่ง จนเสียงดังอื้ออึงแซ่ไปหมด
“เอาโรตีสามอัน ใส่นมเยอะ ๆ นะจ๊ะ...อาบัง”
พนักงานธนาคารสาววัยกลางคน พูดพลางหยิบเงินออกมาวางรอ
“โหพี่จอย กินสะหวานเชียว เดี๋ยวอ้วนนะคะ”
เขมมิกา พน
