“อือหื้อ...ใหญ่เกินคนไปแล้วนะ...อีตาบัง”
พนักงานสาวยืนกระสันซ่านอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่โรตีรสชาติหวานมันจะทำเสร็จ แล้วยื่นให้ถึงมือเธอ
“ขอบคุณครับ…คุณผู้หญิงคนสวย”
อาบังพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานเยิ้มให้ แถมยังทำสายตาหื่นกระหายใส่อีกด้วย
“อึ๊ย...”
เขมมิกาทำหน้าเจื่อน ๆ จากนั้นเธอก็รีบเดินกลับออฟฟิศที่อยู่ไม่ห่างจะตรงนั้นมากนัก
กลางวันแสก ๆ ที่อากาศกำลังร้อนอบอ้าว แต่สาวสวยหน้าใสอย่างเธอ กลับต้องมาเจอเรื่องบ้าอะไรก็ไม่รู้
ทำเอาให้หัวใจแทบจะวาย แต่ก็เอาเถอะ คิดซะว่ามันเป็นแค่สิ่งบันเทิงเริงรมย์เท่านั้นเอง อย่าไปยึดติดกับอณูเนื้ออันเบ้อเริ่มเทิ่มที่เห็น
“อ๊อย ! จะบ้าตาย อยู่ดี ๆ ก็ได้เห็นสากกะเบือของอาบังเนี่ยนะ ใหญ่ยาวน่ากลัวชะมัดเลย”
ตลอดการทำงานในช่วงบ่าย เขมมิกาไม่มีกะจิตกะใจทำงานเอาซะเลย เพราะในสมองของเธอ มีแต่ภาพท่อนลำสวาท ที่ผ่านการขลิบมาแล้ว ของอีตาบังขายโรตีนั่น วนเวียนอยู่ในหัวจน
