เสนอเงื่อนไข...1
465 คำ
“ไม่ต้องมาก่งมากราบฉันหรอก เดี๋ยวฉันบอกให้ แต่ลุงต้องทำตามสัญญานะ ถ้าเจ้านายไม่ให้เข้าพบ ลุงต้องกลับไปที่ป้อมนะ และห้ามมาขอร้องอะไรฉันอีก” ในที่สุดพิมใจก็ยอมใจอ่อน เพราะดูท่าแล้วว่าชายสูงวัยที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่มีทางล่าถอยไปอย่างแน่นอน หากไม่ได้ยินคำปฏิเสธจากอชิราเจ้านายของเธอ
“ครับ ผมสัญญา” นายเกียรติรีบรับปาก ทางสว่างเริ่มโผล่มาให้เห็น
เมื่อได้รับคำสัญญาจากชายวัยกลางคน พิมใจก็ใช้โทรศัพท์เครื่องเล็กที่อยู่ตรงหน้าเธอ ต่อสายหาเจ้านายทันที เพียงไม่นานเสียงทุ้มก็ตอบกลับมา และเมื่อได้ยินสิ่งที่เลขาหน้าห้องกล่าว เจ้านายหนุ่มก็อยากรู้ว่าชายวัยกลางคนคนนี้มีจุดประสงค์อะไรที่มาติดต่อเขา
“ให้เขาเข้ามา” นั่นคือคำสั่งซึ่งเป็นใบเบิกทางชั้นดีที่จะนำพานายเกียรติเข้าไปพบกับอชิรา
เพียงไม่นานร่างทรุดโทรมของนายเกียรติก็เดินเข้ามาในห้อง สายตาคมกริบของซีอีโอหนุ่มจ้องมาที่นายเกียรติอย่างไม่วางตา เขาไม่รู้ว่านายเกียรติมาที่นี่ด้วยเหตุผลใด แต่เขาก็อยากจะลองฟังดูสักครั้ง นี่เห็นแก่ความกล้าของนายเกียรติ เขาจึงยอมให้เข้าพบ
“คุณมีธุระอะไรที่จะคุยกับผม” เสียงก้องกังวานของเจ้าของห้องทำให้ผู้ที่ก้าวเข้ามานั้นสั่นด้วยความหวาดกลัว
“ผมจะขอให้เจ้านายช่วยไถ่บ้านผมมาไว้กับเจ้านายให้หน่อยครับ เดี๋ยวผมกับหลานสาวผมจะช่วยกันผ่อนเจ้านายเอง” นายเกียรติรวบรวมความกล้ากล่าวออกไปในที่สุด
“นี่คุณคิดยังไงถึงมาพูดเรื่องนี้กับผม ผมไม่ได้ทำองค์กรการกุศลหรอกนะ” อชิราหลี่ตาด้วยความขบขัน ชายคนนี้คิดว่าเขาเป็นใคร ช่างกล้าเหลือเกินที่พูดแบบนั้นออกมา
“ผมขอร้องนะครับเจ้านาย ช่วยผมด้วยนะครับ ผมไม่มีหนทางอื่นอีกแล้ว” นายเกียรติได้แต่ขอร้องแม้ว่าจะรู้สึกเจ็บที่ได้ยินความหวังสุดท้ายของตนเอ่ยเช่นนั้น
“ผมจะได้อะไร ผมทำอะไรมันต้องมีสิ่งตอบแทนเสมอ” เมื่อเห็นท่าทางของชายวัยกลางคน ดูแล้วน่าจะตื้อไม่เลิก เขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าชายผู้นี้จะมีเงื่อนไขอะไรดีๆ ให้กับเขา
“แล้วเจ้านายต้องการอะไรล่ะครับ ให้ผมส่งดอกตามที่เจ้านายต้องการ แต่ขออย่างเดียว ขอที่ซุกหัวนอนให้ผมกับหลานสาวด้วยเถอะครับ” นี่เป็นข้อเสนอเดียวที่นายเกียรติคิดออก เพราะนอกนั้นเขาก็ไม่มีสมบัติพัสถานอะไรที่พอจะต่อรองกับเจ้านายหนุ่มได้
- ผู้เขียน
