ที่หน้าอาคารคอนโดหรู
“ออกไปแล้วเหรอ…?ไปไหน”
พายพึมพำเสียงต่ำกับตัวเอง ดวงตาคมวาบขึ้นด้วยความกังวล เขาก้าวฉับกลับมาที่รถ
ปึง!
เสียงปิดประตูดัง ก่อนที่เท้าจะแตะคันเร่งจนเครื่องยนต์คำรามขึ้นอีกครั้ง
เขาขับวนไปตามเส้นทางรอบคอนโด คอยสอดส่องสองข้างทางด้วยสายตาไวราวกับนักล่า จนกระทั่งรถเลี้ยวเข้ามาในซอยแคบ ๆ ที่เงียบกว่าปกติ แสงแดดยามเย็นเริ่มคล้อยต่ำ ทำให้เงาของตึกและเสาไฟทอดยาวบดบังทางข้างหน้า
ลึกเข้าไปสุดซอย เขาก็เห็นตึกร้างทรุดโทรมเหมือนถูกทิ้งไว้หลายปี ประตูเหล็กด้านข้างบิดเบี้ยว และตรงลานคอนกรีตหน้าตึก มีร่างผู้หญิงคนหนึ่งนอนคว่ำหน้าอยู่ เสื้อเชิ้ตสีขาวเปรอะเลือดเป็นปื้นใหญ่ที่กลางหลัง
หัวใจพายกระตุกวูบ ความคิดแรกคือ “ต้องช่วย” ตามสัญชาตญาณ เขาก้าวเร็ว ๆ เข้าไป ใบหน้าเคร่งเครียดเมื่อได้ยินเสียงลมหายใจแผ่วรวยริน ร่างเล็กนั้นแทบไม่ขยับ
มือใหญ่เอื้อมไปจับไหล่หญิงสาว พลิกตัวเธอให้หงายข
