จากนั้นมิวาก็ขึ้นรถไปกับพัตเตอร์ แล้วถูกพามายังโรงแรมหรูระดับห้าดาวในย่านใจกลางเมือง
ภายในรถเงียบกริบ มีเพียงเสียงลมหายใจที่ขาดห้วงของเธอเท่านั้น มิวากำมือตัวเองแน่น พยายามกลั้นความกลัวไว้ในอก แม้จะบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าต้องเข้มแข็งเพื่อน้อง แต่หัวใจก็ยังเต้นแรงอย่างควบคุมไม่ได้
เมื่อมาถึงโรงแรม พนักงานเปิดประตูให้ ก่อนที่เธอจะก้าวลงจากรถอย่างลังเล ลูกน้องของพัตเตอร์ส่งกุญแจห้องให้พร้อมเอ่ยเบา ๆ ว่า “ขึ้นไปที่ห้อง 1706 ครับ เจ้านายรออยู่”
มิวากลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคอ หัวใจแทบหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เธอก้าวขึ้นลิฟต์ราวกับกำลังจะเดินเข้าสู่ห้องพิจารณาคดี ใจหนึ่งก็อยากจะวิ่งหนี แต่อีกใจก็รู้ดีว่าไม่มีทางเลือกไหนเหลืออีกแล้ว
เธอเดินไปหยุดหน้าห้อง สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนค่อย ๆ เอื้อมมือไปบิดลูกบิด เปิดประตูเข้าไปช้า ๆ
ภายในห้องหรูเงียบสงบ มีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมไฟหัวเตียงที่ทอดเงาสีส้มอ่อน
