ด้านของไซม่อน
ตึก ตึก ตึก!
เสียงฝีเท้าของชายหนุ่มในสูทเข้ารูปเดินฉับออกจากคลับท่ามกลางแสงสลัวและบอดี้การ์ดที่ขยับตามหลังไม่ห่าง ใบหน้าคมคายของเขาขมวดแน่น เหงื่อผุดขึ้นที่ขมับอย่างผิดวิสัย ดวงตาคมสีนิลเต็มไปด้วยความระแวงและความหงุดหงิดที่กำลังสะกดกลั้นอยู่ในอก
“พัตเตอร์…” เขาเอ่ยเสียงต่ำ ขณะที่หยุดเดินกะทันหัน หันหน้าไปยังผู้ช่วยคนสนิทที่ตามมาติด ๆ
“ครับคุณไซม่อน”
“เตรียมรถยัง อีก 5 นาที ฉันจะออกจากที่นี่” เขาออกคำสั่งเสียงห้วน ก่อนจะเอามือกดขมับแล้วพึมพำราวกับไม่ต้องการให้ใครได้ยิน
“ฉันไม่ไหวแล้ว… เหมือนมีใครจงใจใส่อะไรบางอย่างในแก้ว”
พัตเตอร์หน้าตึงขึ้นทันที “ให้ผมจัดการเช็คกล้องวงจรปิดไหมครับ?”
ไซม่อนส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่ต้อง กล้องไม่ช่วยอะไร เพราะพวกมันมืออาชีพพอที่จะหลบ… แต่ฉันต้องไม่พลาด” เขาหยุดนิ่งครู่หนึ่ง สูดหายใจเข้าลึกก่อนจะเอ่ยเสียงชัดเจน
“หาผู้หญิงที่สะอาดให้ฉันคนหนึ่ง ฉ
