“ค่ะ”
“แพศยา”
ลาซาลอสขยุ้มหัวไหล่มนทั้งสองข้างอย่างไม่เบามือ และกระชากให้สาวน้อยคุกเข่าขึ้นเผชิญหน้า ผ้าห่มร่วงลงหล่นออกจากตัวอย่างไม่อาจจะรั้งเอาไว้ได้
“ปล่อยพายนะคะ พายเจ็บ”
มือเล็กยกขึ้นปิดบังเต้าทรวงเอาไว้อย่างอับอาย ส่วนสองขาก็หนีบแนบเข้าหากันเพื่อปกปิดความเร้นลับแห่งสตรีเพศเอาไว้อย่างสุดความสามารถ
“มีผัวอยู่แล้ว ยังจะริอ่านคิดถึงผู้ชายคนอื่นอีกหรือ”
“ปล่อยพายนะคะ”
“ฉันถาม...ทำไมจะต้องนึกถึงผู้ชายคนอื่นด้วย ทั้งๆ ที่ฉันเป็นผัวของเธอ”
“คุณลาซไม่ใช่...” หล่อนยังพูดไม่ทันจบก็ถูกเขาผลักจนล้มหงายลงบนเตียง พร้อมกับเขาที่สลัดกางเกงขายาวออก และกระโจนขึ้นมาทาบทับเอาไว้ทั้งตัว
“ฉันจะย้ำความทรงจำให้ ว่าฉันน่ะเป็นยิ่งกว่าผัวของเธออีก พาขวัญ”
ลาซาลอสกำลังเกรี้ยวกราด แต่เขา...เขาโกรธเคืองอะไรหล่อนนักหนา เขาควรจะดีใจสิที่หล่อนไม่เรียกร้องอะไรจากเขาเลย ไม่ว่าจะถูกเขาย่ำยียับเยินสักแค่ไหน
“
