“กล้าขัดใจฉันหรือ”
“ก็เรา...ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อยนี่คะ” หล่อนพยายามเมินหน้าหนี แต่ถูกนิ้วแกร่งบีบปลายคาง บังคับให้หันมาสบตาอีกครั้ง
“ฉันยังอยู่ในตัวของเธออยู่เลย กล้ามากนะที่บอกว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“อ๊า...อย่าแกล้งพายสิคะ”
เขาขยับตัว กระแทกลงมาหาอย่างต้องการเตือนความทรงจำ “เราเป็นอะไรกัน”
“ไม่...”
“หือ?”
“เป็น...เจ้าหนี้กับลูกหนี้ค่ะ”
ลาซาลอสระบายยิ้มขบขัน “ใช่ ดังนั้นลูกหนี้ก็มีหน้าที่ที่จะต้องทำตามที่เจ้าหนี้ต้องการ จริงไหม”
“แต่มันต้องอยู่ในขอบเขตสิคะ ไม่ใช่มาฝืนใจกันแบบนี้”
“ฉันเป็นคนเอาแต่ใจมาตั้งแต่เกิด ดังนั้นต่อให้เธอชักแม่น้ำทั้งห้ามาอ้าง ฉันก็ไม่มีทางใจอ่อนหรอก”
“งั้นพายจะไปแจ้งตำรวจ”
“เอาจริง กล้าจับผัวตัวเองเข้าคุกก็ตามใจ”
มือเล็กยกขึ้นทุบแผงอกกว้างเต็มแรงอย่างหมั่นไส้ “แล้วเมื่อไหร่จะปล่อยพายไปล่ะคะ”
“จนกว่า...ฉันจะเบื่อเธอไง”
“งั้นคงอีกไม่เกินสองวัน”
