พีเจ...
หลายอาทิตย์ต่อมา...
"ถ้าน้องไม่อยู่คุณอาจะคิดถึงน้องมั้ยค๊า" ลูกถามผมทำเอาผมถึงกับต้องกลั้นน้ำตา
"คิดถึงสิครับ" ผมพยายามยิ้มให้ลูกเพราะพรุ่งนี้แกจะไปอยู่ฮ่องกงแล้ว
"น้องก็คงคิดถึงคุณอาเหมือนกัน"
"บอกแม่ว่าน้องไม่อยากไปสิครับ"
"ไม่ได้ค่าเพราะถ้าน้องไม่ไปแม่ต้องร้องไห้หาน้องแน่ๆเลย ถ้าแม่ไปน้องก็ต้องไปค่าเพราะเรามีกันแค่สองคนแม่บอกว่าเราจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กันที่โน่น" ผมกลั้นน้ำตาไม่ไหวแล้วตอนนี้แม้จะพยายามห้ามแล้วก็ตามผมรีบเอามือเช็ดน้ำตาแต่น้องพอใจก็เห็นอยู่ดี
"คุณอาร้องไห้ทำไมค๊าา"
"อาเปล่าร้องครับ"
"แต่คุณอามีน้ำตา"
"คือ...ที่อาร้องไห้เพราะอาคงคิดถึงน้องพอใจมากๆ"
"โอ๋โอ๋ ไม่ร้องนะค๊าาา" ลูกกอดคอผมแล้วเอามือน้อยๆของแกลูบหลังผมเบาๆจนทำให้น้ำตาของผมไหวไม่หยุด
"ฮึก ฮึก" ผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่เมื่อลูกกอดคอแล้วปลอบผมราวกับว่าผมเป็นเด็ก
"อารักน้องพอใจนะครับ"
"น้องก็รักคุณอาเ
